กางเขนดง

นกตะวัน

เดินไปถึงโรงรถจึงรู้ว่าเป็นนกกะรางสร้อยคอเล็ก มันพากันบินหนีเข้าไปในดงไม้ทางด้านหลังโรงรถ ทันใดนั้นเสียงร้องขู่ของ นกกางเขนดง (White-rumped Shama) ตัวผู้ได้ดังขึ้น มันเกาะเด่นอยู่ในระดับสายตา และบนกิ่งไม้ที่ต่ำกว่าเราเห็นนกตัวเมียซึ่งคาบหญ้าไว้ในปากด้วย สักครู่หนึ่งมันบินพุ่งลงมายังฐานโรงรถแล้วหายไป พอเราก้มลงดูจึงเห็นกระป๋องยาวฝังอยู่ตรงนั้น แล้วนกตัวเมียได้บินออกมาจากปากกระป๋องที่โผล่พ้นดิน มันทำรังไว้ตรงนี้นี่เอง
นางนกผินบินสู่รูกระป๋อง			
นายนกจ้องจดจ่อคอยรออยู่
กระดกหางกางเด่นเป็นนกรู้			
เผื่อศัตรูตามหลังระวังภัย
พ่อนกหนุ่มกรุ้มกริ่มกระหยิ่มนัก		
ส่งเสียงทักทายเราเร้าสดใส
พอยืนจ้องมองอยู่ดูเรื่อยไป			
นึกขึ้นได้ไม่ดีจึงหนีมา
เขาคงเฝ้าเอาใจใส่นางนก			
ยามโผผกคอยผินบินเคียงหา
เห็นศัตรูอยู่ไหนไม่ไคลคลา			
ร้องก้องป่าปกป้องน้องนางเดียว
ปล่อยตัวเมียเพลียเศร้าเช้าจดค่ำ		
ก้มหน้าทำทุกอย่างไม่ว่างเหลียว
คาบใบหญ้ามาร่างสร้างรังเดียว		
มิอาจเลี้ยวหลีกลี้หนีจากลา
นกตัวผู้มีสีสวยและงามสง่า เพราะลำตัวสีดำเป็นมันและหางค่อนข้างยาว แต่ท้องสีน้ำตาลแดงและตะโพกขาว ทำหน้าที่ระแวดระวังภัยให้กับนกตัวเมียซึ่งมีสีซีดและหางสั้นกว่า และต้องสร้างรังตามลำพังแต่เพียงผู้เดียว จึงส่งเสียงร้องข่มขู่ศัตรูและเตือนภัยอยู่ใกล้ๆ แต่พอนกตัวเมียสร้างรังเสร็จและวางไข่แล้ว นกตัวผู้จะเข้าไปช่วยกกไข่ด้วยในเวลาที่นกตัวเมียต้องออกไปหากิน พอลูกนกฟักออกจากไข่ จึงช่วยกันเลี้ยงดูลูกนกจนโต และหัดบินได้
ท่องไพร ในเมืองเพชร (33)
3 พฤษภาคม 2547