ฟ้ามิอาจกั้น

แก้วประเสริฐ


       แลตะวันยามชิงพลบหลบแมกไม้
ท้องฟ้าใกล้ราตรีมีจันทร์ฉาย
บุหลันเสี้ยวเลี้ยวลิบสุดฟ้าไกล
หมู่แมกไม้อึ่มคลื้มเสียงนกร้อง

       ลมโชยพัดอ่อนไหวใบไม้หวิว
กิ่งอ่อนพลิ้วประสานเรไรก้อง
มองนภาเมฆขาวลอยเป็นละออง
จักจั่นร้องส่งประสานวังเวงใจ

       รักเอ๋ยหนอทำไมช่างยากนัก
ประเพณีจักกั้นขวางทางรักได้
สองใจผูกพันมั่นรักช่างกระไร
เหตุไฉนรักมิสมดังใจปอง

       มีแต่ใจเรามั่นผูกพันรัก
สมานสมัครรักกันไว้มิเป็นสอง
เรื่องของรักมั่นเสมอมิเป็นรอง
สัญญาต้องครองคู่อยู่ด้วยกัน

       แม้ฟ้านั้นจะกำหนดกฏเกณฑ์รัก
สองเราจักหักให้ได้แม้ฝัน
โอ้ประเพณีขออย่ามากีดกั้น
ดุจตะวันจันทร์ดาราคลาเยือน

       ฟ้าเอ๋ยฟ้าเรื่องฟ้าอย่ายุ่งฉัน
มิอาจกั้นความรักนั้นดุจเสมือน
เงาและกายฝากไว้ไม่แลเลือน
ฟ้าและเดือนย่อมคู่ไว้ในโลกา.

                    แก้วประเสริฐ. 				
comments powered by Disqus
  • เมกกะ

    27 พฤษภาคม 2547 18:33 น. - comment id 275419

    อยากเป็นคนอ่อนแอ 
    เธอจะได้มาเทคแคร์กันบ้าง 
    อยากเป็นคนร้องไห้เสียงดังๆ 
    เธอจะได้รับรู้บ้างเวลาน้อยใจ 
    อยากเป็นเด็กไม่รู้จักโต 
    เธอจะได้มาคอยโอ๋เอาใจใส่ 
    อยากเป็ฯคนขี้อ้อนไม่สบาย 
    จะได้คอยมีคนป้อนยาให้จนหายดี 
    อยากเป็นทุกๆอย่าง 
    ที่เธอไม่ทิ้งขว้างไม่หน่ายหนี 
    อยากให้เธอรับรู้ไว้นะคนดี 
    ว่ารักแรกที่ใจฉันมีก็คือเธอ ฯ
    
    **แวะมาชื่นชมผลงานครับ  เขียนได้ดีมากครับ**
  • ราชิกา

    27 พฤษภาคม 2547 18:58 น. - comment id 275435

    ฟ้านี้มิอาจกั้น
    ทางรักนั้นให้หวั่นไหว
    เพียงสองครองที่ใจ
    โลกสดใสในทุกวาร.....ฯ
    
    แวะมาเยี่ยมค่ะ..สบายดีมั้ยคะ...
    
    
  • เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

    27 พฤษภาคม 2547 21:19 น. - comment id 275486

    มาเป็นกำลังใจรายวัน
    แวะมาชื่นชม+ทักทายเจ้าค่ะ
    คิดถึงเหมือนเดิมที่เพิ่มเติมคือความห่วงใย
  • นางฟ้าซาตาน

    27 พฤษภาคม 2547 21:59 น. - comment id 275497

    แค่ฟ้าเท่านั้น
    กางกั้น..ให้ห่าง
    สายใยไม่เบาบาง
    ตามความห่างของฟ้าไกล
    
    วันนี้โรแมนติคนะคะ
    มาทักทายค่า
    
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 00:02 น. - comment id 275602

    สาธุๆๆๆๆๆ ขอให้อยากเธอสมความอยากเถอะนะ เห็นหลายอยากจัง  เอ้าๆสำเร็จๆนะ  ขอบใจมากครับที่เหมือนเดิมครับ
    
                       แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 00:09 น. - comment id 275609

    คุณ ราชิกา  แฝดเพื่อนรัก  
    
     ฟ้านั้นมิอาจจะกั้น
    แต่กำแพงนั้นซิยิ่งใหญ่
    ทำนบแห่งหัวใจ
    ถ้าครองไว้ก็ไม่พัง.......อิอิ
    
    
    ตอนนี้ชักแย่เจอร้อนบ้างเย็นบ้าง ต้องทานยากำกับไว้มิฉนั้นลุกไม่ขึ้นแน่ ขอบคุณมากที่ห่วงใยในเพื่อนแฝดเสมอจ้า
    
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 00:10 น. - comment id 275611

    คุณ เมกกะ
     
           โทษทีนะครับ รีบอวยพรลืมใส่ชื่อคุณ อิอิ คงไม่ว่ากันนะครับ
    
                         แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 00:13 น. - comment id 275613

    คุณ  เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
    
              เท่านี้ก็ซึ้งแก่ใจแล้วล่ะครับที่ห่วงใยครับ  ขอบคุณมาก...อิอิ
    
                       แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 00:16 น. - comment id 275617

    คุณ  นางฟ้าซาตาน เพื่อนรัก
    
             ครับเขียนอุทาหรณ์มานาน  เปลี่ยนมุมมองเสียบ้าง เดี๋ยวจะแก่มากขึ้นอีกโข เลยลองมุมอื่นบ้างนะครับ  ขอบคุณเพื่อนรักมากที่มาเยียมเยียนเสมอครับ
    
                      แก้วประเสริฐ.
  • ผู้หญิงไร้เงา

    28 พฤษภาคม 2547 00:34 น. - comment id 275637

    ฟากฟ้ามิอาจกั้น
    ตัวของฉันกับเธอได้
    ประเพณีมีมากมาย
    ห้ามไม่ได้กับรักเรา
    
    *-*แต่งกลอนได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 00:50 น. - comment id 275658

    คุณ  ท่านผู้หญิงไร้เงา
    
          รักผูกพันกระชั้นจิต
    รักสนิทชิดใกล้ได้เห็น
    กำแพงนั้นกั้นเนื้อเย็น
    สุดใจเย็นทุบกำแพงพัง.........อิอิ
    
                    แก้วประเสริฐ.
    
    ขอบคุณมากนะเพื่อนรัก...อิอิทุบกำแพงประเพณีซะเลยกั้นดีนัก จริงไหมเพื่อน
  • ยโส

    28 พฤษภาคม 2547 03:06 น. - comment id 275719

    ต่อให้ขุนเขาใหญ่
    ป่าไม้ไพรพนากว้าง
    ไม่อาจขัดขวางทาง
    สองคนอย่างฉันและเธอ
    **แวะมาให้กำลังใจครับ**
  • ก.กุ้ง

    28 พฤษภาคม 2547 11:15 น. - comment id 275825

    ไม่กั้นก็ไม่กั้น..รักเลย..ลุย..
    
    แวะมาดูสุดยอดวิชาลอยตัวกลางอากาศ..
    
    อิอิ..แซวเล่นบ้างค่ะ..
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 11:18 น. - comment id 275827

    คุณ ยโส
    
               อันขุนเขาใหญ่โตพนาสูงกว้าง
    สุดอ้างว้างหากมีประเพณีกั้น
    เอาศาสนาเป็นเครื่องตัดสินกัน
    รักคู่นั้นจึงต้องแยกแตกละลาย.
    
                   แก้วประเสริฐ.
    
    ขอบคุณมากครับ ที่มาให้กำลังใจเสมอตลอดมาครับ
  • กาพย์นภาลัย

    28 พฤษภาคม 2547 14:35 น. - comment id 275916

    คคณางค์ไม่อาจกั้นความคิดถึง
    ไปรัดรึงตรึงจิตชิดสมร
    ส่งความรักทั้งหมดจากภาดร
    กอดตระกองยอดบังอัร ณ โค้งฟ้า
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 15:42 น. - comment id 275925

    คุณ  กาพย์นภาลัย
    
             ขอบคุณมากเลยครับที่กรุณาแวะมาเยือนผม  ผมไม่ตอบเป็นกลอนนะครับ เพราะว่ากาพย์กลอนคุณไพเราะลึกซึ้งจริงๆครับ  โอกาสหน้าแวะมาเยี่ยมเยียนอีกนะครับ ขอบคุณครับ
    
                      แก้วประเสริฐ.
  • ลี่...ชวนมาเยือน

    28 พฤษภาคม 2547 16:49 น. - comment id 275945

    บทนี้เพราะมากนะคะ...
    แวะมาเยี่ยมทักทายเหมือนเดิมค่ะ
    .....................................................
    
  • magic

    28 พฤษภาคม 2547 20:53 น. - comment id 276025

    คู่กันแล้วไม่แคล้วหรือพลัดพราก
    แม้ลำบากยากเย็นไม่เป็นผล
    รักคือรักฝากไว้ในกมล
    ฟ้าจะดลลิขิตให้ได้สมปอง
    ..................................................
    สาธุ สาธุ  ขอให้สมหวังนะคะ
    ..................................................
  • ***กฤษณะ***

    28 พฤษภาคม 2547 23:32 น. - comment id 276106

    ^J^      .................
    
    ......กลอนเพราะครับ........ขอมอบกำลังใจด้วย...ฯ
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    29 พฤษภาคม 2547 00:04 น. - comment id 276126

    คุณ  ลี้ ชวนมาเยือน
    
             ขอบคุณมากเลยครับ แล้วแวะมาเยี่ยมทักทายอีกนะครับ
    
                       แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    29 พฤษภาคม 2547 00:06 น. - comment id 276129

    คุณ  magic
    
             ขอบคุณครับที่อวยพรให้ผม  และขอขอบคุณอีกครั้งที่แวะมาเยี่ยมผมเสมอครับ
    
                            แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    29 พฤษภาคม 2547 00:09 น. - comment id 276131

    คุณ กฤษณะ
    
           ขอบคุณที่ให้กำลังใจผมครับ และขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมด้วยนะครับ
    
                          แก้วประเสริฐ.
  • เพียงคนเดียว

    29 พฤษภาคม 2547 08:46 น. - comment id 276207

    ฟ้ามิอาจกว้างเกินกว่าใจกว้าง
    มิอาจพรากเราให้ห่างไปไหนๆ
    มิอาจขีดกำหนดลิขิตใจใคร
    ระยะห่างแห่งฟ้าอาจดูไกล แต่ไม่เคยขีดกั้นหัวใจให้ไกลเธอ
    
    มาทักทายค่ะช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาค่ะ เนื่องจากงานยุ่งมาก และก็ไม่สามารถลงกลอนที่หน้าส่วนตัวได้ค่ะ เก็บของเพื่อนๆ ก็ไม่ได้ เศร้าค่ะ แต่พอไม่ได้เข้ามาแค่วันสองวัน ก็รู้สึกเหงาเหมือนกันนะคะ แฮ่ม ก็เลยต้องแวะเข้ามาเสียหน่อย
    
    สวัสดีตอนเช้าค่ะ
    
  • แก้วประเสริฐ

    29 พฤษภาคม 2547 11:50 น. - comment id 276257

    คุณ  เพียงคนเดียว
    
                 ฟ้านี้มีอาณาจักสุดกว้างขวาง
    ฟ้าบนดินสร้างประเพณีเกิดได้
    จึงเกิดปัญหาของรักในดวงใจ
    รักแท้ในใจย่อมพ้นซึ่งประเพณี.
    
                       แก้วประเสริฐ.
    
    ขอบคุณมากครับ  บางครั้งผมเองก็เบื่อเหมือนคุณลงกลอนแล้วไม่เข้าหน้าส่วนตัว บางครั้งเปิดเวปได้แต่จะไปที่เวปกลอนอื่นไม่ได้ครับ  สงสัยคนจะเล่นกันมากก็ไม่รู้ครับ  ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
  • นิดหน่อย

    30 พฤษภาคม 2547 16:26 น. - comment id 276961

    สวัสดีค่ะ กลอนเพราะเหมือนเดิม  แวะมาทักค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน