หน้าส่วนตัว
ร้อยเล่ห์กลมารยา ร่านรอนมาพาชายหลง
ล้วงรักแล้วหักลง สายสวาทร่วงขาดพลัน
ร้อยเล่ห์รานร่านล้าน มารยา
ใครใคร่ในเงินตรา เท่านั้น
ล้วงลวงล่วงรักมา เมียงม่าน เชยชม
มิใช่ให้สมครั้น ครั่นเนื้อครางครวญ
มารยาร้อยเล่มเกวียน ดุจจักเจียนเกวียนเทียมควาย
ชายใดต้องมนต์กลาย ดุจจักควายลากเกวียนเทียม
มารยาพันเล่มร้อย เรียมหญิง
หาใช่สัตย์ตรัสจริง ยิ่งแท้
ล้วนมิใช่ตามสิ่ง ตรงแต่ คำแฮ
หวังไป่เพียงเพื่อแล้ ล่อล้วงเทียมชาย
***อันนี้ไม่ได้พูดว่าผู้หญิงนะครับ เพียงแต่ไว้เตือนสติผู้ชายบางคน
ว่าบางครั้งสิ่งที่ตัวเองทำมันไม่ใช่ความรัก หากแต่มันคือความหลง
หลงจนลืมตัวตน รอแต่ให้เค้าสวมเขาให้ นี่คงไม่อาจเรียกว่าความรัก***
ปากกาดอกไม้(2) 25 พ.ค. 2547 22:36 น. - ID 54192 
6824
3
0
25 พฤษภาคม 2547 23:05 น. - comment id 274540
ถึงหญิงมีมายามากเพียงไหน แต่ไม่เคยสู้ชายได้สักหน เพราะว่าชายแสนหลอกบอกจำนน รักเรานั้นทุกหนจนมากมาย ด้วยรักมากเหลือบายให้ปรากฎ ในทุกทีที่หญิงหมดซึ่งความหมาย จึงเหมือนแม้ไม่มีมายาชาย แต่ทุกครั้งคำพูดได้คล้ายคำลวง *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
25 พฤษภาคม 2547 23:31 น. - comment id 274556
เขียนได้ซึ้งซาบแสบทรวง หน่วงใจจำจังเลยครับ จะจำไว้ครับ กลอน โคลงก็ไพเราะมากเลยครับ
แก้วประเสริฐ.
25 พฤษภาคม 2547 23:35 น. - comment id 274558
ต้องไม่ลำเอียงนะคะ คราวหน้า สุภาษิตสอนลิง เอ๊ย สุภาษิตสอนหญิง ด้วยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
