ถนนสายนี้ช่างดูเงียบเหงาตั้งแต่วันที่เราจากกัน ฉันยังไม่เคยลืมเลือนภาพในอดีตในครั้งนั้น ไม่เคยลืมเลยว่าเราไปไหนมาไหนด้วยกัน เราต่างเก็บเกี่ยวความสุขที่เราไม่เคยได้รับ ฉันรู้แต่ว่าฉันรักเธอมากรักเธอเสียหมดใจ บ่อยครั้งที่มีทั้งหัวเราะและร้องให้ในเวลาเดียวกัน มันเป็นความผิดของฉันเองนะที่ไปรักเธอ ฉันคิดว่าเรื่องของเราคงจะจบลงแค่วันนั้น แต่เปล่าเลยยิ่งนานวันเรายิ่งรักกันมากยิ่งขึ้น การที่เรารักใครมากๆเวลาที่เราเจ็บเราก็เจ็บหนัก จนถึงเวลานี้แล้วฉันก็ยังเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าฉันกลัวใจของตัวฉันเองมากกว่า เธอคิดหรือว่าทุกวันนี้ฉันมีความสุข มันไม่ใช่เลยมันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น ฉันเองยังไม่รู้ตัวเลยนะว่าฉันและเขาจะไปด้วยกันได้ไหม ระหว่างเธอและเขาต่างกันมากมาย หากแม้ว่าเธอไม่มีใครฉันจะขอเลือกเธอ ฉันอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้เธอความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับจากใคร แม้แต่เขาซึ่งดีกับฉันแต่ฉันกับอึดอัดเหลือเกินนะ ถ้าเปลี่ยนเธอเป็นเขาได้คงจะดีนะฉันคงมีความสุขมาก แต่ความเป็นจริงมันเป็นได้แค่ความฝันเท่านั้นเอง
24 พฤษภาคม 2547 19:42 น. - comment id 273681
ในวันที่ฉันมีเธอเคียงข้าง ไม่เคยรู้สึกอ้างว้างอย่างนี้ อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ทุกนาที แต่วันนี้ไม่มีแม้สิ่งใด เธอจะได้ยินไหมคนดี ว่าคนเหงาคนนี้กำลังหวั่นไหว กลับมาสิก่อนที่น้ำตาจะล้นใจ เพราะรักใช่ไหมจึงทำให้.... ....ไม่อยากขาดเธอ ** คุณเขียนได้ดีทุกกลอนเลยนะครับ น่ายกย่องครับ ** ^___________________________^
24 พฤษภาคม 2547 23:51 น. - comment id 273898
แม้ไม่มีเขาเคียงข้าง ก็อย่าทิ้งขวางคนข้างคุณ เพราะเขาเป็นคนให้ความอบอุ่น และคงรักคุณมากเหมือนกัน *-*รักคนที่เขารักเราดีกว่านะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ*-*