ฝังตัวเองอยู่กับความเจ็บช้ำ จมอยู่กับน้ำคำ...ที่เคยห่วงหา กอดความรัก..ที่มีแต่รอยน้ำตา ใช้เวลา..อยู่กับคำว่า.ห่วงหา..เดียวดาย ไม่เคยลบเธอทิ้งได้..ในความรู้สึก เพียงแค่ได้นึกถึง....น้ำตาก้อรินไหล ปวดร้าว...ไปทั่วทุกห้วง..ของลมหายใจ หวั่นไหวในทุกๆความเป็นไป..ของทุกวินาที นั่นเป็นเพียงความรู้สึกที่ผ่านมาครั้งก่อน นอนกอดหมอนร้องไห้...เมื่อเธอหน่ายหนี เจ็บร้าว....เกินจะเอ่ยได้เลย..เคยรู้บ้างไหมคนดี กว่าฉันจะผ่านมันมาถึงตรงนี้.เจ็บสิ้นดี...แสนทรมาน นับจากนี้..ต่อไปในวันข้างหน้า ฉันสัญญา...ไม่มีแล้วน้ำตาของความห่วงหา..ร้าวฉาน จะมีก้อเพียงหัวใจที่กร้าวแกร่ง..ทิ้งทั้งหมดทุกความต้องการ จะเป็นคนใหม่...ที่ไม่มีชีวิตอยู่ใต้คำบงการ ของหัวใจร้าวราน.........................ดวงใด
21 พฤษภาคม 2547 01:16 น. - comment id 271617
T_Tกลอนเพราะมากเลยคับ... มาเป็นกำลังใจให้คับ..
21 พฤษภาคม 2547 11:18 น. - comment id 271761
เศร้านะ กลับการจากลาของใครสักคน แต่อดีตนั้นแหละจะทำให้เราเข้มแข็งและอดทน ต่อสู้กับความเหงา และความเศร้าไปได้
22 พฤษภาคม 2547 16:21 น. - comment id 272482
อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
23 พฤษภาคม 2547 00:26 น. - comment id 272738
เพราะมากๆเลยค่ะ กินใจ...จัง มาทักทายนะค๊า
6 มิถุนายน 2547 13:41 น. - comment id 280970
เพราะมากๆๆเลย ชอบจัง