ไฟฟ้าดับลับไปใจห่อเหี่ยว ยามแลเหลียวอย่างไรมันไม่เห็น มืดทุกด้านซานมาน่าลำเค็ญ คลำเคี่ยวเข็ญควานหาคว้าเรื่อยไป ฉวยหยิบดูชูไว้คงใช่แน่ กลมกลึงแท้แท่งยาวราวเทียนไข กลับต้องหยุดฉุดยั้งเพื่อชั่งใจ ไม้ขีดไฟไม่มีทุกที่ทาง จึงเปลี่ยนใจไปก่อนนอนดีกว่า แต่ทว่าทำอย่างไรเหมือนใครขวาง มันมืดปิดมิดไปไร้หนทาง ตาจึงถ่างทุกทีมีแต่ตรม เพราะไม่เห็นเป็นสิ่งใดเมื่อไฟดับ ยากบังคับข่มตาพาขื่นขม คิดแล้วแค้นแน่นอุราน่าระทม ต้องคอยข่มขืนใจให้หลับลง 20 พฤษภาคม 2547
นกตะวัน 20 พ.ค. 2547 18:24 น. - ID 53874 
5520
4
0
20 พฤษภาคม 2547 19:48 น. - comment id 271398
^------------------------------^ แวะมาให้กำลังใจครับ...เขียนได้ดีแล้วครับ ผลิตผลงานออกมาเรื่อย ๆ นะครับ..เมกจะคอยอ่าน
20 พฤษภาคม 2547 20:44 น. - comment id 271432
โห... ถึงขนาดต้องข่มขื่นใจตัวเองเลยหรือน่ะ
20 พฤษภาคม 2547 21:41 น. - comment id 271477
ไฟฟ้าดับทีไรใจหงุดหงิด รอไฟติดเนิ่นนานพาลหงอยเหงา ไม่ได้อ่านบทกลอนนอนซึมเซา คิดถึงบทร้อยกรองเขา..เฝ้ารอไฟ
20 พฤษภาคม 2547 22:12 น. - comment id 271515
ไฟฟ้าดับ ใจรับ รู้แจ้งมืด รสชาดจืด รสลิ้น ถลิลหา กายเปลี่ยวเหงา คอยเฝ้า ระวังดู อย่าปล่อยตัว ของกู ให้รู้ใจ **ขออภัยที่ใช้ภาษาสมัยพ่อขุน (หาคำสัมผัสไม่ได้จริง ๆ ครับ) ...ยโส โย-อรินครับ...
21 พฤษภาคม 2547 21:51 น. - comment id 272097
แต่งกลอนนี้เพราะเจ็บใจนิดหน่อย ไฟฟ้าดับติดต่อกันสองวันขณะที่กำลังใช้เครื่องพอดี จึงไม่ได้ปิดระบบตามปกติถึงสองครั้ง ผลที่ตามมาก็คือ จอมอนิเตอร์เสีย จนต้องซื้ออันใหม่ หมดไปหลายตังค์ เพราะต้องซื้อหม้อแปลงสำรองไฟมาไว้ด้วยเพื่อป้องกัน ทำให้ไม่ได้เข้าเน็ทมาหลายวัน
22 พฤษภาคม 2547 16:45 น. - comment id 272490
โดนเหมือนกันไฟดับลับเลือนหาย จนเรานั้นแทบตายวายอาสันต์ กินข้าวไหม้แทนน้ำใช้ในทุกวัน ต้องประหยัดกว่าเก่านั้นด้วยจำเป็น *-*สองวันที่ไฟดับ โอ๊ยเหนื่อยมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
