อณูไหววนวิ่ง ไม่นิ่งเฉย เถาวัลย์เย้ย......ยื้อหยุด.....วิมุต หมาย เกลียวขมังรั้งแย่ง จนแรงกลาย ให้อ่อนเปลี้ยเกินป่าย แม้ชายภู แลไม่ไกลเกินเอื้อม....เอื้อมไม่ถึง มีสายรึ้งดึงหลังให้รั้งอยู่ คือสร้อยกรรมคล้องจิต พินิตดู และรู้อยู่ตัดใย ใช่ยากนัก ฟั่นเป็นเกลียวม้วนกลม...ปมดักแด้ ยังขยันรั้นแลเหมือนพันหลัก สางก็รัด...ตัดบ้าง...ลางก็รักษ์ จนเป็นปลักตมเปื่อยจนเหนื่อยล้า ค่อยค่อยยันยกสูง ...ดังยูงเหิน ค่อยค่อยเดินคอยยั้ง...ระวังขา ค่อยค่อยเบือนตัดบ้าง ให้บางตา ค่อยค่อยกล้าแกะกรัง ...ที่บังใจ เมื่อเริ่มก้าวเกะกะ ปะทะกรอบ คือคำตอบทุบเกราะ.... กะเทาะไหม เห็นช่องว่างสว่างสอด ....รีบรอดไว สว่างไสว ในวิมุต ได้หยุดวาง
20 พฤษภาคม 2547 00:38 น. - comment id 271033
คุณเขียนงานงาม
20 พฤษภาคม 2547 06:30 น. - comment id 271079
เรน..อรุณสวัสดิ์ ..รัถยา.. เป็นปรัชญา ..ที่เขียน.. สัมผัสคำ ..นวลเนียน.. เรน..แวะเวียน ..มาอ่าน ..งาน ที่งดงาม... สื่อ..ความหมาย..ดีจังคะ.. แว๊ป.!
20 พฤษภาคม 2547 10:51 น. - comment id 271152
กลอนชวนคิดนิ...แจมด้วยนะครับ คือปรัชญา....หาแก่นทาง กะเทาะออก..เปลือกต่าง..สิ่งหลง ลอกหลงออก..มองดู..ปลดปลง เหลือหลง..คงอยู่..ดูวาง
20 พฤษภาคม 2547 10:51 น. - comment id 271153
ไพเราะมากครับได้ข้อคิดที่ดีมากเลย สมแล้วอรรถรสในคุณค่า แก้วประเสริฐ.
20 พฤษภาคม 2547 12:06 น. - comment id 271188
มาชมให้ชุ่มชื่น งานงามยิ่ง...เขียนเก่งจังครับ ชื่นชมจากใจ
20 พฤษภาคม 2547 13:10 น. - comment id 271206
หืม...บทนี้ดีจังค่ะพี่... แต่ว่า...(แต่อีกแล้ว...คิคิ) บางทีก็แกะไม่ไหว... ใช่ว่าไม่คิดแก้...แต่บางทีไม่เห็นทาง ยิ่งแกะแก้ รังปมจะใหญ่ขึ้น...ตัดซ้า..า..า..เลย...คิ๊กๆๆๆ แล้วนั่งดูปมที่ถูกตัดไปแล้วห่างๆ อาจจะคิดได้ว่า... ....นี่เราปล่อยให้ปมใหญ่ได้ปานนี้เชียว ??? ...................................................................... .........................................................
20 พฤษภาคม 2547 17:26 น. - comment id 271335
คุณเขียนงานงาม จาก : ทิกิ _tiki ไม่ลงทะเบียน รหัส - วัน เวลา : 275458 - 20 พ.ค. 47 - 00:38 .....................ขอบคุณมาก คุณทิกิ ความคิดเห็น : เรน..อรุณสวัสดิ์ ..รัถยา.. เป็นปรัชญา ..ที่เขียน.. สัมผัสคำ ..นวลเนียน.. เรน..แวะเวียน ..มาอ่าน ..งาน ที่งดงาม... สื่อ..ความหมาย..ดีจังคะ.. แว๊ป.! จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain.. รหัส - วัน เวลา : 275505 - 20 พ.ค. 47 - 06:30 ...................แว๊บเลยนะเรน...หลุดจากกรอบแล้วซิ อิอิ ความคิดเห็น : กลอนชวนคิดนิ...แจมด้วยนะครับ คือปรัชญา....หาแก่นทาง กะเทาะออก..เปลือกต่าง..สิ่งหลง ลอกหลงออก..มองดู..ปลดปลง เหลือหลง..คงอยู่..ดูวาง จาก : น้ำ รหัส - วัน เวลา : 275578 - 20 พ.ค. 47 - 10:51 ..................ขอบคุณมากนะ คุณน้ำ ที่มาช่วยอธิบายความหมาย ความคิดเห็น : ไพเราะมากครับได้ข้อคิดที่ดีมากเลย สมแล้วอรรถรสในคุณค่า แก้วประเสริฐ. จาก : รหัสสมาชิก : 6104 - แก้วประเสริฐ รหัส - วัน เวลา : 275579 - 20 พ.ค. 47 - 10:51 ...............ถ้าขาดคุณแก้วประเสริฐ มาร่วมแจม ดูกร่อยๆเลยละนะ ขอบคุณมากนะ ความคิดเห็น : มาชมให้ชุ่มชื่น งานงามยิ่ง...เขียนเก่งจังครับ ชื่นชมจากใจ จาก : รหัสสมาชิก : 6077 - แทนคุณแทนไท รหัส - วัน เวลา : 275614 - 20 พ.ค. 47 - 12:06 ..............ขอบคุณมากเลยนะคุณแทน...เป็นอีกคนที่ไม่หนีหาย ความคิดเห็น : หืม...บทนี้ดีจังค่ะพี่... แต่ว่า...(แต่อีกแล้ว...คิคิ) บางทีก็แกะไม่ไหว... ใช่ว่าไม่คิดแก้...แต่บางทีไม่เห็นทาง ยิ่งแกะแก้ รังปมจะใหญ่ขึ้น...ตัดซ้า..า..า..เลย...คิ๊กๆๆๆ แล้วนั่งดูปมที่ถูกตัดไปแล้วห่างๆ อาจจะคิดได้ว่า... ....นี่เราปล่อยให้ปมใหญ่ได้ปานนี้เชียว ??? จาก : ลี่...ผู้มาเยือน รหัส - วัน เวลา : 275633 - 20 พ.ค. 47 - 13:10 ..............ลี่เอ๊ย พี่นะเขียนได้ ก็สางไม่ได้ อิอิก็เป็นแบบนี้ละ อิอิ ...สางก็รัด...ตัดบ้าง...ลางก็รักษ์ ..จนเป็นปลักตมเปื่อยจนเหนื่อยล้า ..
20 พฤษภาคม 2547 21:49 น. - comment id 271487
ถ้าเมกจะเลือกนักเขียนสักคนไว้เป็นแบบอย่าง คุณคือคนต้น ๆ ที่เมกจะเลือก คุณถ่ายทอด ความคิดผ่านอักษรได้งดงามมากครับ เมกชื่นชมในผลงานของคุณทุกบทกลอนครับ
21 พฤษภาคม 2547 01:09 น. - comment id 271614
....ที่นี่มีระดับปรมาจารยื เยอะเลยคุณ เมกกะ ....เราก็แค่สนุกสนาน และความชอบ .....ยังต้องศึกษาอีกเยอะ ......ขอบคุณนะที่มาเยี่ยม ชม และชมเชย...คุณเมกกะ ....
21 พฤษภาคม 2547 05:31 น. - comment id 271664
ยามได้ยลกลกลอนท่านขานไข ก็เข้าใจความเขียนเพียรอักษร ค่อยๆคิดปิดผนึกในบทกลอน ล้วนเอ่ยวอนชวนคิดให้ติดใจ แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ อรุโณทัย อาภาภัส
23 พฤษภาคม 2547 00:12 น. - comment id 272731
.....ขอบคุณมากนะ คุณอาภาภัส...บทนี้ ก็เตือนตัวเอง แบบกะท่อนกะแท่นนะ