นั่งตากลม ก้มหน้า ลาความรัก ที่เจ็บหนัก รักสลาย อายหนักหนา หวนเศร้าอีก ครั้งแล้ว แก้วกานดา แหงนเงยหน้า มองดาว เมื่อเหงาใจ ดาวดวงน้อย ลอยเห็น เด่นพราวฟ้า ระยิบระยับ พราวตา พาสดใส หากดาวนี้ อ่อนแสง แห่งหัวใจ ไม่ไสว เหมือนดาวนั้น อันมั่นคง อยู่ดีดี น้ำตา มันก็ไหล ไม่รู้เป็น อะไร ใจมันหลง ต้องทำตาม ความคิด จิตจำนง ให้น้ำตา ไหลลง ตรงเส้นทาง หยุดเสียที หยุดซีวะ ไอ้ห่านี่ มัวมาช้ำ ชีวี มีบาดหมาง ไปหลีสาว เถอดหว่ะ อย่าครวญคราง นั่งเปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง ทำแป๊ะไร ในใจผม สั่งมา ว่าอย่างนั้น ก็เลยยัน กายขึ้น ฟื้นร้องไห้ กดมือถือ จ้อสาว ถามข่าวใจ ให้สดใส ลืมแล้ว แก้วกานดา
19 พฤษภาคม 2547 15:07 น. - comment id 270727
อยู่ไม่ค่อยดี .. ซิถึงจะร้องไห้ ก็แล้วให้เสลอ .. ไปหารัก คนมากมายเขาก็รู้ว่าเจ็บหนัก น้อยคนนัก .. จะสมอารมณ์หมาย ..............................................ได้แค่นี้อ่ะนะ
19 พฤษภาคม 2547 15:14 น. - comment id 270734
แต่งไพเราะครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2547 15:20 น. - comment id 270737
หยุดเสียที หยุดซีวะ ไอ้ห่านี่ .... .... แบบว่ากะลังเศร้านะ...ขำเลย หลากอารมณ์และไพเราะตามสไตล์คุณดีค่ะ แต่ไหงลืมสาวไวจัง...อิอิ ***แวะมาทักทายนะเจ้า*** วีนัสก่ะเจ้า..
19 พฤษภาคม 2547 15:51 น. - comment id 270758
แต่งได้ดีมากครับ โดนใจคนอกหักอย่างผมเลย *_*? แวะมาเยี่ยมครับ
19 พฤษภาคม 2547 15:58 น. - comment id 270762
เอ้าเป็นไร
19 พฤษภาคม 2547 16:14 น. - comment id 270782
โหย...แบบว่า...ซึ้งอ่ะ 3 บทแรก..... แต่บทต่อไป...มะรู้แร้ว... ที่แท้ก็มีสแปร์อยู่นี่นา...อิอิ
19 พฤษภาคม 2547 19:47 น. - comment id 270921
หากรักคือทุกข์ แล้วสุขคืออะไร ? หากรักคือไฟ แล้วทำไมใจต้องการ ยิ่งขับยิ่งวิ่งชนแรงเน๊าะ รักนี้ แปลกอ่ะ เมกก็เจ็บเช่นกันนะครับ แต่แปลก ยินดีที่จะเจ็บ
19 พฤษภาคม 2547 23:27 น. - comment id 271004
เมื่อน้องนาง เมินหน้า อย่าหมองเศร้า จิตใจเรา เข้มแข็งสู้ อย่าสับสน ก้าวต่อไป ไม่ง้อ ขออดทน ในกมล อย่าหม่นมัว ยิ้มหัวเอย
20 พฤษภาคม 2547 07:16 น. - comment id 271088
เรน..อรุณสวัสดิ์ ..นะคะ.. เรน..คิดว่า ร้องไห้ ..จริงๆ อะดิ..!.. อิอิอิ..
20 พฤษภาคม 2547 10:38 น. - comment id 271145
เข้มแข้งไว้นะคนดี คนที่นี่จะคอยยิ้มให้ อุปสรรคมากมายเพียงใด อย่าร้องไห้ให้ใครเห็นน้ำตา อดทนไว้นะคนดี ยังคงมีหนทางข้างหน้า สักวันหนึ่งเมื่อผ่านพ้นมา เธอจะรุ้ว่ามันมีค่าเพียงใด จะเป็นกำลังใจให้นะคะ
20 พฤษภาคม 2547 12:04 น. - comment id 271187
อารมณ์คนเศร้าอ่านแล้วใจสั่นครับ... เขียนได้ไพเราะมากครับ...ชอบจังเลยครับ งานเขียนความหมายแนวนี้
20 พฤษภาคม 2547 21:50 น. - comment id 271489
อ่านแล้วคล้อยตาม...อ๊ะ!! ..อ๊ะ!!.ไม้ได้ใจง่ายนะ..แต่ซึ้งอ่ะ...มีสำรอง..ก็ไม่บอก..หลอกให้เอาใจช่วยตั้งนาน..อิอิอิ... หายไปนานจัง...มาทักทายค่ะ...