14 พฤษภาคม 2547 14:20 น. - comment id 267562
เคว้ง .. ลอยเบา ก้นห้วย ด่ำลึก .. ลงดิน เงียบงัน ...................แวะเยี่ยมครับ
14 พฤษภาคม 2547 15:19 น. - comment id 267619
คลื่นก่อเกิดแผ่วรายเสียงเพียงแผ่วหาย กระทบกายกระทบใจไม่หวนหา เหมือนคลื่นน้ำยามสาดซัดพสุธา ก็ละลายกลายค่าเพียงแนววง เขียนดีมากค่ะ คุณ ปุถุชน ช่วยบอกคนความรู้น้อยว่าเรียกว่าเขียนอะไรค่ะ เพราะไม่ค่อยจะจำรูปแบบไรไว้ให้ยุ่งใจค่ะ เพียงอยากทราบ
14 พฤษภาคม 2547 15:35 น. - comment id 267630
รักลืมชอกช้ำใจ สลายไปใจหวนหา คลื่นสงบวันเวลา หวาดผวากลัวคลื่นเดิม. แก้วประเสริฐ
14 พฤษภาคม 2547 16:44 น. - comment id 267669
สวัสดี วิจิตร ภู่เงิน ยินดีที่มาเยี่ยมเยือนกัน Tiki ช่วยบอกคนความรู้น้อยว่าเรียกว่าเขียนอะไรค่ะ หมายถึงรูปแบบการเขียนใช่ไหมขอรับ... ผมเขียความรู้สึก--- บางท่านเรียกว่ากลอนเปล่า บ้างก็ว่ากลอนอิสระ ฯลฯ แต่ผมเรียกสิ่งที่ผมเขียนว่า บทกวี เขียนโดยไร้ฉันทลักษณ์ ไม่มีกฏ ไม่มีรูปแบบ เขียน และจะเว้นวรรคตรงไหน แล้วแต่ความรู้สึกของตนเอง สวัสดี แก้วประเสริฐ
14 พฤษภาคม 2547 17:50 น. - comment id 267719
อื้อ........................ ลึกล้ำ ลึกซึ้ง ลึกสุดใจ
14 พฤษภาคม 2547 18:27 น. - comment id 267764
เกิดแล้วดับสูญ วันหนึ่งมีค่า ร้อยปีไป่รู้วิชา อยู่ใยให้อายโลก **ผู้น้อยขอรับคำชี้แนะจากท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย ด้วยความเต็มใจ ได้อ่านบทกวีของท่าน นับว่าชีวิตนี้สมหวังนัก**
15 พฤษภาคม 2547 12:45 น. - comment id 268199
!!!!!!!! เมกกลับมาแย้วนะครับ ดีครับ อิ_อิ วันนี้วันเสาร์อ่ะ นั่ง ๆ คิด นั่ง ฝัน ทำไงดีน้อ ? ทั้งเหงา ทั้งว้าเหว่ ทั้งปวดรวดร้าว แต่ก็ไม่มีที่ระบาย วันนี้ !! เมกจึงกลับมา กลับมาเป็นเมกกะคนเดิม ที่ถึงมีแต่เพียงภาพฝัน มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรให้ฝัน..จริงป่ะ คิ_คิ ^------^ ใช่เลยอ่ะ นี้เลยอ่ะเมก คุณแค่เขียนหรือนี้เรื่องจริง ถ้าจริง เราทั้งคู่เหมือนกัน ...เมกจะเป็นกำลังใจให้กันเสมอนะ......เมก