ยากนัก จะลืมเธอ

รินทรัฏฐ์

ความรู้สึกสูญสิ้นทุกทุกอย่าง
ความอ้างว้างเดินทางสู่กลางฝัน
หมดแล้วหรือความรักความผูกพัน
เธอถึงได้ไม่ห่วงกันเหมือนวันวาน
ความรู้สึกไหวอ่อนช่างอ่อนไหว
ปล่อยหัวใจหลั่งน้ำตาน่าสงสาร
มันเหนื่อยอ่อน งอนง้อ ทรมาน
อยากจะผ่านคืนเหงาวันเศร้าใจ
อยากจะลืมความฝันอันเจ็บปวด
คงเหมือนกรวดปนดินสิ้นสงสัย
แยกดินจากกรวดนับพันได้ฉันใด
เหมือนแยกใจให้ลืมเธอเสมอกัน				
comments powered by Disqus
  • ..ยาสีฟัน..

    13 พฤษภาคม 2547 17:47 น. - comment id 267073

    เพราะมากกาบT_Tโดนใจมากเลย
    
    มาทักทายกานคับ
  • tiki

    14 พฤษภาคม 2547 14:32 น. - comment id 267574

    มาอ่านค่ะ
  • ขุนเขา

    26 พฤษภาคม 2547 21:40 น. - comment id 274984

    โอโห...เปรียบได้เพราะมาตรงทอน
    แยกดินจากกรวดนับพันได้ฉันใด
    เหมือนแยกใจให้ลืมเธอเสมอกัน 
    ..ชอบนะเพราะมาก..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน