.....ควันเทาเบาบางบาง ล่องลอยอย่างอ่อนอ้อยสร้อย ชายหนึ่งซึ่งใจลอย นั่งปลดปล่อยรอยคำนึง .....มือจับมวนยาเส้น ดูดเน้นเน้นระลึกถึง วันวารยังติดตรึง เหมือนประหนึ่งเมื่อวันวาน .....พฤษภาปีผ่านพ้น คนดิ้นรนน่าสงสาร หลีกลี้หนีซมซาน อุดมการณ์ย่อยยับไป .....โลหิตหลั่งไหลริน เปรอะแผ่นดินนั่นเพราะใคร ใครนั้นคงเป็นใหญ่ คนกราบไหว้ทั่วพารา .....กี่ชีวิตที่ดับดิ้น พวกทมิฬมันเข่นฆ่า เหมือนอย่างเป็นผักปลา ไร้ราคาค่าไม่มี .....ใครก่อ...ใครระยำ เฝ้าตอกย้ำทุกนาที ใครนั้นยังอยู่ดี มีชีวีในสังคม .....วันเดือนเลื่อนผ่านไป อกหม่นไหม้ใจขื่นขม พฤษภา...ก็แค่...พฤษภาคม กี่คนตรม...ใครจดจำ......
13 พฤษภาคม 2547 13:06 น. - comment id 266889
อืมม์ ผีเสื้อฯ จาวตาล มีคนบ่นคิดถึง ถามหาถึงเธอค่ะ
13 พฤษภาคม 2547 14:15 น. - comment id 266906
จามมะด้ายแหละ
13 พฤษภาคม 2547 14:51 น. - comment id 266938
พฤษภาคมผ่านพ้น ไหม้หม่นพสุธา เลือดติดในเวลา มีค่าแค่เดือนเดือนหนึ่ง
13 พฤษภาคม 2547 14:53 น. - comment id 266940
อ่านแล้วชวนให้นึกถึง ใบไม้ที่หายไป ของจิระนันทื พิตรปรีชาครับ
13 พฤษภาคม 2547 16:27 น. - comment id 267008
พฤษภาฟ้าพิโรธ หมู่คนโฉดเข้าบดบัง ยิ่งใหญ่ไม่อินัง คนผิดหวังเลือดสังเวย ต่อสู่กู่ก้องโลก วิปโยคเสียจริงเหวย ผ่านแล้วก็ผ่านเลย ใครไหนเลยเคยเหลียวมอง หลั่งเลือดให้เฉือดเฉือน ถูกบิดเบือนเพื่อนทั้งผอง ชอกช้ำตามทำนอง คิดปกป้อง...ต้องถูกลืม..
13 พฤษภาคม 2547 20:48 น. - comment id 267229
พฤษภาครามืดมิด ปลิดชีวิตกันเองได้ ลืมชาติขาดความอาย เพียงโกรธแค้นก็ฆ่ากัน สวัสดีค่ะน้องจาวตาล..มาเยี่ยมค่ะ
13 พฤษภาคม 2547 22:54 น. - comment id 267278
เรื่องแบบนี้ไม่ถนัดแต่ง แต่คิดอยากให้สูญพันธ์ไปจากสังคมไทยของเรา หายไปนานนะครับ
13 พฤษภาคม 2547 22:55 น. - comment id 267279
^J^ ................ ....อยู่ในเหตุการณ์...นึกถึงแล้ว...พูดอะไรไม่ออก........ฯ สวัสดีครับผีเสื้อปีกบาง...สบายดีนะครับ.....
14 พฤษภาคม 2547 17:25 น. - comment id 267693
เหตุการณ์ที่เลวร้าย คนมากมายที่ถูกฆ่า แม้เป็นแค่พฤกษภา แต่ทว่าเรายังจำ *-*เก่งมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
14 พฤษภาคม 2547 17:56 น. - comment id 267730
เก่งจ้ะ
1 มิถุนายน 2548 16:19 น. - comment id 414491
เขียนได้เยี่ยมจริงๆครับ