เสน่ห์ทุ่งนา

กวีบ้านไร่

ย่ำคืนจะมืดค่ำ                   ฟ้าเริ่มดำด้วยเงาแสง
ฝูง นก พวกแมลง              ก็บินว่อน ลู่เล่นลม
สายฝนโปรยลงฟ้า             สู่ผืนนาให้ชื่นชม
กบเขียดร้องระงม              เคล้าเป็นเพลงเพราะเรไร
ข้าวไหวใบเขียวอ่อน          หิ้งห้อยว่อนส่งแสงไป
ราวกับมีงานใหญ่               สมโภชกันกลางเวียงวัง
ท่ามกลางเงาราหู                ลมพัดลู่เป็นมนต์ขลัง
ไก่ร้องส่งเสียงดัง                ปานจะบอกเอ่ยความใน
ฟ้าแจ้งแสงส่องหล้า            เห็นธาราที่นองไหล
เต็มเปรี่ยมล้นออกไซ        รอปลาไหลเข้ามาชม
ข้าวเขียวก็ตั้งท้อง               แย้มรวงทองล่องเล่นลม
เหมันหวนมาชม                ธนูว่าวร้องเพลงไพร
รวงทองจะผลิแย้ม              สีทองแต้มเต็มท้องไร่
ห้อมฟุ้งคลุ้งกลิ่นไอ             เสน่ห์ทุ่งสืบทอดมา  
ข้าวเหลืองมัดเป็นฝ่อน         เรียงทับนอนข้างเถียงนา
ตีฟาดเอาเม็ดมา                 ขึ้นยุ้งฉางไม่ช้านาน
พอถึงกลางเดือนสี่               เหล่าน้องพี่บุญคูณลาน
หมอลำร้องขับขาน               กล่อมความสุขหลังหน้านา
วิถีแห่งชาวบ้าน                  สืบตำนานเล่ากันมา
เป็นภาพจำติดตา                ของลูกหลานอีสานเฮา