เธอไปพร้อมกับสายฝนพรำ... เหลือเพียงความทรงจำที่เปลี่ยวเหงา อยากให้สายฝน...ที่บางเบา... แทนความรักของเราที่หลั่งริน... เฝ้ามองสายฝนอย่างอ่อนล้า เฝ้ารอเวลาที่ผันผ่าน อาจเป็นการรอคอยที่เนินนาน แต่เป็นความต้องการที่สุขใจ จะรอวันที่เธอกลับมาพร้อมสายฝน... ที่ปะปน...ความห่วงใยและห่วงหา จะเก็บเกี่ยวความรักกับสายฝนที่มีค่า ให้สมกับกาลเวลา...ที่เฝ้ารอคอย
10 พฤษภาคม 2547 17:57 น. - comment id 265204
สายฝนหล่นล้นฟ้า ประดุจว่าน้ำตาไหล เอ่อล้นจากข้างใน โหยหาความยุติธรรม เพรียกพร่ำเคยพร่ำบอก เหมือนดังหอกตัดความฝัน ต้องห่างจากทางธรรภ์ ออกนอกทางห่างจากใจ
10 พฤษภาคม 2547 18:39 น. - comment id 265248
ขอบคุณ คุณกวีบ้านไร่มากนะคะ ที่มาทักทายกัน ^_^ ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเที่ยวชมบ้านคุณกวีบ้านไร่นะคะ
10 พฤษภาคม 2547 20:20 น. - comment id 265312
ถึงคุณเงาเมฆ กาพย์ยานี โศกคงคลายวายเหงา ใจของเจ้ายังคงหวัง รักแฝงไว้ดุจดัง สายฝนหลั่งรินรดใจ ฝนเจ้าเอยเผยภาพ ดื่มดำอาบรักใสใส เมฆพัดผ่านนำใจ ปนฝนให้สุขรักครอง
10 พฤษภาคม 2547 22:21 น. - comment id 265427
สายฝนที่โปรยปราย แสนมากมายในทุกวัน เหมือนดั่งความรักนั้น คงสุขสันต์ถ้าฉันเจอ สายฝนที่โปรยปราย และพร่างพรายอยู่เสมอ อยากให้เป็นรักเธอ ที่พบเจออยู่ทุกวัน *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*