ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน
ตอนนี้ฝนปรายโปรยโรยมาเรื่อย ก็มานั่งยามเย็นเอื่อยเฉื่อยจริงหนา มาเปิดกลอนของเก่าเคยแต่งมา เปิดตาดูได้คิดอยู่ในใจ ความรู้สึกแต่งไปเพราะใจอยาก ไม่คิดมากจะมีใครสนใจไหม พอกลับมาไม่กลับมาหลายวันไป กลับมีใครบางคนคอยสนกลอน ก็ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร รู้สึกดีที่มีใครมาติสอน ความต้องการไม่ต้องการเก่งทางกลอน แค่ใจร้อนอยากพ่นพ่อนสิ่งในใจ ^-^