บทที่ 1 ฉันตัดพ้อกับตัวเอง..ว่าเขาไม่ติดต่อมา หายหน้าและหลบหน้าไป ด้วยเพราะเหตุอันใดก็หารู้ไม่ จึงเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจและแต่งบทกลอนนี้ขึ้นมา เพราะฉันเองใช่ไหม... ที่ทำให้เธอเงียบหายไปแบบนี้ ระยะทางห่างไกลกันเหลือเกิน...คนดี ใจที่มีก็เลยสิ้นหวัง ...ไร้หนทาง เพราะทนความคิดถึงไม่ไหว.. จะอย่างไรก็ขอให้ติดต่อกันมาบ้าง รู้สึกถึงไหมถึงหัวใจที่อ้างว้าง อย่าปล่อยให้ความเงียบครอบงำทุกอย่างทั้งหัวใจ เพราะเป็นเพียงบทกลอนที่ตัดพ้อ... ความรักจึงไม่เกิดก่ออีกต่อไปได้ อย่าปล่อยให้ผู้หญิงคนหนึ่งหมดซึ่งความเชื่อใจ เพราะในวินาทีถัดไป .. หัวใจจะยิ่งร้าวไหว ขึ้นทุกที ...^__^...
ตฤณ 10 พ.ค. 2547 13:12 น. - ID 53154 
1592
4
0
10 พฤษภาคม 2547 17:50 น. - comment id 265200
บทที่ 1 กับการงอน ไม่ใช่เพราะเธอหรอกคนดี ผิดที่ฉันคนนี้ ทั้งหมดรู้ไหม ทำตัวไม่ได้เรื่องเอง จึงไม่อยากโทรไป คิดว่าเธอก็คงไม่ให้อภัย สิ่งที่ผ่านมา ฉันมันคนไม่ดี เมื่อผิดเต็มที่ คงไม่สมควรจะไปหา เธอคงไม่อยากเห็น ไม่อยากให้อยู่ในสายตา ฉันจึงทำได้แค่หลบหน้า ไปไกลๆ ผู้ชายห่วยๆ ก็สมควรไปห่างๆ แค่อยากให้รู้บ้าง ฉันก็เสียใจรู้ไหม ถ้าคนไม่รักดีคนนี้ จะต้องเสียเธอไป ทั้งหมดที่เป็นไป คงผิดที่ฉันเอง... .... แวะมาทักทายครับ ^_____^
10 พฤษภาคม 2547 21:40 น. - comment id 265361
เพราะฉันไม่ดีใช่ไหม เธอถึงเปลี่ยนใหม่ไปมีเขา จึงทำให้เรื่องราวระหว่างเรา ได้จบแบบเหงาเศร้าและร้าวราน *-*บทนี้ผู้หญิงไร้เงาแต่งให้ตัวเองนะค่ะ กลอนคุณน่ารักดีค่ะ ยังไงขอให้เขาติดต่อมาเร็ววันนี้นะค่ะ*-*
11 พฤษภาคม 2547 09:16 น. - comment id 265629
ขอบคุณคุณหนึ่งกับผู้หญิงไร้เงาค่ะ
14 พฤษภาคม 2547 15:31 น. - comment id 267627
เพราะฉันหมดศรัทธาในชีวิต จะลิขิตหนทางหันอันฝันปร่า จะเดินตรงเดินตามทางขวางกาลเวลา จะเดินหน้าจะค้นหาสิ่งท้าทาย บางทีกำลังหาตัวเองไม่เจออยู่ก็ได้คนดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
