เพื่อนรัก

แก้วประเสริฐ

          เสียงหวีดหวิวกิ่งไม้ไหวลมพัดแว่ว
ต้นสนแผ่วกิ่งก้านอ่อนโอนเอนไหว
ใบสนเกลื่อนโรยราดพื้นต้นมากมาย
ดุจดั่งคล้ายพรมธรรมชาติวางเป็นแนว

           ปูเสื่อนอนรับลมใต้ต้นบนใบสน
ฟังเสียงลมแลคลื่นซัดฝั่งระลอกแถว
ลมโชยพัดคลื่นกระจายฟองตามแนว
โขดหินแถวตามหาดทรายละลานตา

           อารมณ์หนึ่งในฝันพลันลอยกลับ
ให้หวนนับอดีตกาลเวลากลับมาหา
คิดถึงตอนวัยเด็กหวนทวนกลับมา
ถึงเพื่อนยาที่เป็นเด็กทั้งหญิงชาย

          การละเล่นเป็นเด็กคือปากเป่ากบ
อันตัวกบคือวงยางหนังทั้งสองฝ่าย
ผู้ชนะยางต้องทับบนยางแล้วเอาไป
ฉันเล่นได้เอายางสอดใส่ในข้อมือ

           อีกอย่างหนึ่งคือการเล่นหมากเก็บ
ทุกคนเหน็บก้อนหินไว้ในมือถือ
ก้อนหินนั้นมีห้าเม็ดอยู่ในกำมือ
แล้วทอยมือกระจายเก็บตามวิธี

           การละเล่นมีมากมายหลายชนิด
สุดจะคิดหาเกมส์มาเล่นกันให้สุขี
เช่นทอยกองโดดเชือกตั่งเตหม้อตี
วิ่งเปรี้ยวหนีซ่อนหาขี่ม้าทรงเมือง

          เมื่อเป็นเด็กร่างกายฉันเล็กผ่ายผอม
ฉันต้องยอมพ่ายแพ้เขาในทุกเรื่อง
เพราะเพื่อนชายชอบรักแกอยู่เนืองๆ
จนมีเรื่องร้องเรียนถึงครูผู้ปกครอง

          จนเติบใหญ่อดีตฝังจำยังมีแต่เพื่อนหญิง
คอยปลอบสิ่งที่ฉันทุกข์ให้ไม่เศร้าหมอง
แต่หญิงที่ฉันรักไว้หมายจะเป็นคู่ครอง
ไม่สมปองจนฉันต้องหนีร้างให้ห่างไกล

           แต่เพื่อนหญิงทั่วๆไปใจนั้นสุดประเสริฐ
ช่างเลอเลิศเอาใจใส่มิได้ห่างร้างไปไหน
ฉันจึงรักและเทิดทูนหญิงกว่าชายทั่วไป
ถึงอย่างไรชายทั้งหลายอย่าโกรธเราจริง

           เพราะฉันนั้นแต่เด็กเล็กจนเติบใหญ่
มีเพื่อนชายน้อยมากกว่าเพื่อนหญิง
เขาเอาใจใส่ฉันทุกข์สุขด้วยใจจริง
เพื่อนจึงยิ่งมองฉันนั้นหญิงหรือชาย

           โอ้เพื่อนรักฉันทั้งหลายชายหรือหญิง
นี่คือสิ่งที่ฉันบอกไว้อันมากหลาย
เป็นสิ่งแท้แน่นอนที่ฉันมิกลับกลาย
แม้ฉันตายสบายใจบอกไว้ในใจตน

          สะดุ้งตื่นฟื้นกลับจากอารมณ์ที่ใฝ่ฝัน
เสียงนกลั่นร้องระงมบนยอดกิ่งสน
เพื่อนชายหญิงวิ่งกลับมาดุจไฟลน
เพราะทุกคนต้องรีบกลับเปลี่ยนกายา

          ยามตะวันพลันลาลับจากสุดขอบฟ้า
ราตรีมาเยี่ยมเยือนทุกอย่างยังหรรษา
เพราะจะมีงานรอบกองไฟไม่กี่ครา
ฉันบิดกายาไม่อยากลุกออกจากไป.

                    แก้วประเสริฐ.