๏ ว่าป่านนี้ หนีกบฏ ที่คดคิด คงชีวิต พร้อมพี่ยา อยู่ป่าไหน หนุนนอนขอน นอนสักที อาจมีภัย ภักษาใด ดูหายาก ลำบากครัน คงได้แต่ แค่วอนวัก สิ่งศักดิ์สิทธิ์ สิงสถิต ทั่วหล้าใด ในไพสัณฑ์ สกลโลก โชคที่ร้าย มลายพลัน พาลใดนั้น ที่เคยมี อย่าบีฑา ทอดอาลัย ในเวรกรรม ทำเพื่อนรัก ร้อนใจนัก ลูกเจ้าไป ถึงไหนหนา หนีพ่อไป ไม่บอกเล่า เจ้าลูกยา ไยเอาม้า คู่เวียงชัย ไปลำพัง เพราะหนทาง กลางป่าดง ทำหลงทิศ ท้องที่ผิด อาจพลาดไป ไม่สมหวัง หวั่นการช่วย ป่วยการแก้ แย่ประดัง ดันทุรัง ไม่ไตร่ตรอง คิดกรองการณ์ เกิดเจ้าไป ไม่ถูกที่ นี่คงแย่ ยิ่งคิดแก้ ยิ่งยุ่งยาก จากถิ่นฐาน ทั่วแดนดง หลงทางไป ไม่พบพาน พ่อจักอ่าน เรื่องราวได้ อย่างไรกัน เกิดเจ้าอยาก ฝากลิขิต คำติดต่อ ตอบรับข้อ ความอันใด ให้เป็นหมัน เหมือนหมดแหล่ง แสงสว่าง บนทางตัน ต่อคิดหัน ไปทางใด ให้มืดมน ๚ะ
ที่รักของฉัน 9 พ.ค. 2547 17:44 น. - ID 53099 
973
3
0
9 พฤษภาคม 2547 19:58 น. - comment id 264451
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอค่ะ
10 พฤษภาคม 2547 00:58 น. - comment id 264828
ไพเราะมากค่ะ เมื่อกี้เข้าไปชมอันล่าสุด แล้วติดใจ เลยแวะมาอ่านอันนี้ ผลงานดีๆๆๆๆๆมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชม
10 พฤษภาคม 2547 22:07 น. - comment id 265402
อยู่ป่าเมืองกาญจน์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
