แว่วลมครวญรัญจวนใจในลมสาย เสียงจากชายที่พ่ายแพ้แก่ความฝัน เสียงแสนเศร้าเคล้าสะอื้นทุกคืนวัน ใจไหวหวั่นอัดอั้นไว้ในหัวใจ เหมือนวันนี้ตรงนี้มีแต่เศร้า มันสุดเหงาเปล่าเปลี่ยวทนความหมองไหม้ เหมือนความสุขลาจากพรากแสนไกล ส่งหัวใจให้สลายแทบวายปราณ ความท้อถอยคอยตอกย้ำซ้ำใจนัก สิ้นทางรักหักทางหวังตั้งประสาน ไม่อาจยืนฝืนร่างสู้กู้ร้าวราน เพราะทุกกาลผ่านเวลาพาอ่อนแอ หากเดินไปใจแสนกลัวตัวผิดซ้ำ แล้วจะทำซ้ำทำไมให้เจ็บแผล หากเดินไปในเส้นทางอย่าง ผู้แพ้ ก็มีแต่จะเจ็บเปล่าเล่าหัวใจ รอชิวิตปิดชะตาอุราตรม ความขื่นขมให้จมสิ้นดิ้นดับได้ หากแต่จบลบชีวิตลิขิตไป ทุกข์หมองไหม้ให้มันร้างเมื่อร่างลา อยู่ก็เศร้าเหงาทุกข์ทนจนไม่ไหว สุดปวดใจไม่หายห่างไม่สร่างสา ช้ำแสนช้ำระกำหมองนองน้ำตา สุดเยียวยาจำลาจากขอพรากไป
9 พฤษภาคม 2547 19:48 น. - comment id 264434
อยู่กับเศร้าเหงาทุกข์สุขไม่เห็น ทั้งเช้าเย็นทำเราเฝ้าหมองไหม้ ไม่มีสุขเหมือนเขาเฝ้าน้อยใจ โอ้กระไรชาตินี้ที่เกิดมา *-*ขอมาเศร้าด้วยคนแล้วกันค่ะ กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ*-*
10 พฤษภาคม 2547 00:09 น. - comment id 264744
เศร้าโคตร ความรักจากไป หน่ายหนี สิ้นแล้วคนดี หนีห่าง วันแห่งความสุข หมดทาง มีแต่อ้างว้าง ในใจ
11 พฤษภาคม 2547 22:27 น. - comment id 266053
** ใยโศกเศร้าเหงาใจอาลัยแสน เปรียบอยู่แดนดงดอยคอยห่วงหา ต้องทนทุกข์ทดท้อทรมา กาลเวลาจะบรรเทาคลายเหงาใจ ขอแต่เพียงเข้มแข็งในชีวิต ปลุกดวงจิตมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว เมื่อล้มลงลุกขึ้นมากล้าต่อไป สู่วันใหม่ที่ใสสดและงดงาม.....ฯ มาเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ...เศร้าจังค่ะ..