นิจนิรันดร์

้hendrix

ขอบคุณนัก รักนี้ ที่ให้ฉัน	                      ทุกคืนวัน ฉันนั้น มิลืมได้
รักของเธอ ให้ฉันมาก จากสุดใจ                 แน่นตรึงไว้ ในใจตัว ชั่วชีวัน
ต้องขอโทษ รักของฉัน นั้นเหมือนน้อย        ทำเธอสร้อย ร้อยน้ำตา พาโศกศัลย์
ชายคนนี้ ทำเธอร้าว เศร้าทุกวัน                 ผ่านมานั้น พลันใครจ้อง มองฉันเลว
          อยากบอกสิ่ง จริงนั้น ฉันรักมาก        ไม่อยากพราก จากเธอ ไปแห่งไหน
ความผิดนั้น ฉันขอ รอรับไว้	                       เพราะฉันไร้ เดียงสา ปัญญาควาย
ไม่เคยรู้ ผู้หญิง เป็นแบบนี้                         รู้อีกที เมื่อสาย เธอไปไหน
ร้าวระทม จมเศร้า ร่ำไห้ไป                         สุขหาไม่ ใช้กรรม ย้ำมีจริง
      
          แต่กลิ่นรัก เธอสลัก ยังคงอยู่           อีกรอยจูบ รสลิ้น ชิมแสนหวาน
อ้อมกอดเธอ แน่นหนา ฟ้ากังวาน              สองสายธาร วารีรัก หลั่งไหลริน 
เหลือเพียงซาก ไฟรัก สลักลึก                    แน่นผนึก ตกตะกอน รอนถวิน
ซากความหวัง ยังคง หลงระริน                   แม้ชีวิน ที่เหลือน้อย รอคอยเธอ
          ตะวันลา ฟ้าลับ ดับกี่ครั้ง                  ใจฉันยัง ไม่พลั้ง รักใครได้
อยากจะขอ รอเธอ เจอเรื่อยไป                  ไม่ไปไหน รอทน จนชีพวาย
กี่ฤดู จะผ่าน นานแสนนาน                        คืนวันวาน ฟ้าผ่า น่าใจหาย
ฝนน้ำตา ตกชุก ทุรนทุราย                        ลมพัดพาย ฉันเศร้า เคล้าสายลม
          หมู่เมฆฟ้า กล้าพอ รอตะวัน             เช่นเดียวจันทร์ หมั่นรอ คลอหมู่ดาว
ยอดขุนเขา เฝ้ารอ หมอกสีขาว                   แม้รอยาว รักมั่น นิรันดร
เปรียบฉันคือ ทะเลดับ อับมืดมิด                ฟ้าลิขิต ฤทธิ์ดาว ไม่พราวแสง
ปิดใจตน จนวันตาย หมายผิดแรง              สวรรค์แกล้ง นรกชัง ขังชีวา
          แม้ไม่รู้ เธอกลับ มาเมื่อไร               แต่ดวงใจ ใฝ่เฝ้ารอ ขอห่วงหา
นานแรมปี ที่เธอไกล ไม่หวนมา            ทุกข์หนักหนา กล้าจะรอ เพราะรักเธอ   
จะเดินหน้า ต่อไป อย่างไร้ฝัน                  ฝ่าแสงหมอก กลุ่มควัน วันคืนเหงา
จะเดินไป ไร้ทิศทาง ร้างยืดยาว           ผ่านความร้าว ก้าวต่อไป....วันไร้เธอ