เหงาสุดเหงาเศร้าสุดทนจนแทบสิ้น เปลี่ยวชีวินผินบนทางที่สร้างสาน อยู่เพียงหนึ่งไร้ซึ่งเพื่อนเตือนดวงมาลย์ ผ่านห้วงกาลสานชะตาหาฝันเรา อยากมีใครสักคนหนี่งพึ่งความคิด มาช่วยคิดนำชีวิตที่หมองเศร้า สู่ความสุขปลุกความหวังตั้งลำเนา คอยบรรเทาความเศร้าสร้อยความน้อยใจ อยู่ผู้เดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเล่าแสนท้อ สิ่งที่รอต่อความฝันมันหมองไหม้ ทำอย่างไรไปแห่งใดอยู่อย่างไร มันช่างไร้หนทางต่อก่อทางเดิน กำลังใจไม่มีแล้วมันแคล้วจาก ฝันมันพรากจากไปไกลห่างเหิน ไม่มีทางสร้างฝันใหม่ให้เผชิญ ทุกคนเมินเหินห่างไปไม่ใยดี จมกับความผิดผลาดอนาถนัก อยู่ในปลักแห่งท้อถอยน้อยใจนี่ ไม่อาจลุกปลุกกำลังดั่งเคยดี รอวันที่ใครช่วยฉุดยุดขึ้นมา ในวันนี้ชีวีนี้มีแต่ท้อ เฝ้าตัดพ้อต่อเส้นทางไม่สร่างสา เมื่อชีวิตผิดซ้ำซ้ำย้ำอุรา รอเวลากายาสิ้นสู่แผ่นดิน
7 พฤษภาคม 2547 23:23 น. - comment id 262853
มายื้อหยุด ฉุดขึ้น จากโลกเหงา แม้เปลี่ยวเปล่า เอกา อย่าได้ถือ อนาคต กำหนดได้ ด้วยสองมือ อย่าได้ซื้อ เวลา ฆ่าตัวเอง
8 พฤษภาคม 2547 01:24 น. - comment id 262946
อย่าได้เศร้าอย่าได้หมองครองโศกสันต์ ด้วยยังมีวันสุขสันต์ในวันใหม่ จงมองดูให้ดีดีอย่าเศร้าไป วันใหม่ใหม่ที่สดใสนั้นยังมี ลุกขึ้นเถิดอนาคตอย่าย่อท้อ อย่ามั่วรอความเศร้าเพียงเท่านี้ เพราะวันหน้าวันสดใสในชีวี นั้นยังมีนะเพื่อนจ๋าอย่าเศร้าไป *-*กลอนแต่งได้น่ารักดีค่ะ แต่ทำไมเศร้าจังหละค่ะ*-*
8 พฤษภาคม 2547 08:09 น. - comment id 263040
มาเป็นกำลังใจในยามเหงา ให้บรรเทาเบาบางอย่างใจฝัน ทุกข์ที่สะสมมาสารพัน จะขอช่วยแบ่งปันค่อยบรรเทา
8 พฤษภาคม 2547 14:42 น. - comment id 263216
เส้นทางใจใครคนหนึ่งซึ่งอ่อนล้า จงฟันฝ่าร่วมด้วยช่วยถากถาง กำลังใจมอบไว้ไม่จืดจาง จงปล่อยวางหากมีทุกข์สุขที่ใจ เส้นทางฝันนั้นไกลใครรู้บ้าง อาจอ้างว้างหมองหม่นทนไม่ไหว จงอดทนต่อสู้ทุกข์ผองภัย ความห่วงใยส่งไปให้แก่กัน จะเป็นดั่งสายลมพรมใต้ปีก ไม่หลบหลีกอุ่นไอในความฝัน สง่างามท่ามกลางแสงตะวัน ขอเธอนั้นแกร่งกล้าและท้าทาย....ฯ ขอส่งมอบ..กำลังใจ..มาให้นะคะ...
8 พฤษภาคม 2547 18:07 น. - comment id 263467
กลอนเศร้าๆ ปลาวาฬมาเป็นกำลังใจให้นะคะ ปลาวาฬมาทักทายค่ะ