ในคืนแห่งความเปล่าเหงา คนหนึ่งคนนั่งกอดเข่าจมอยู่กับความเศร้า..ตรงนี้ นึกถึงคนอีกคน ที่เคยมีความรู้สึกดีๆ ถึงแม้ในวันนี้..สิ่งที่เคยมี..จางไป แล้วคนนั้นจะคิดถึงกันบางหรือเปล่า จะจดจำเรื่องราวระหว่างเรา..ได้อยู่ไหม หรือลืมไปหมดแล้ว...ความรู้สึกรัก..ที่บอกว่าออกมาจากใจ ลืมฉันไปแล้วใช่ไหม..... แล้วน้ำตาก็รินไหล...อีกคืน
6 พฤษภาคม 2547 19:31 น. - comment id 261884
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ฉันลืมแล้ว.... ในคืนแห่งความเปลี่ยวเหงา... คนหนึ่งคนออกมานั่งมองดาว นับความอ่อนไหว ลูบรอยแผล ที่เคยถูกรังแกที่หัวใจ วันนี้หายดีแล้วจากนํ้ามือใคร ที่จากไปไกลเหลือเกิน ไม่เคยลืมเธอ แต่ลืมไปแล้วว่าเคยรัก... ไม่อยากจำว่าเคยเจ็บหนัก เคยถูกทิ้งอย่างห่างเหิน ลืมไปแล้วว่าเคยมีเธอร่วมทางที่เดิน ลืมไปแล้วว่าเจ็บปวดเหลือเกิน วันที่เธอลา.... ................. ^______^ แวะมาทักทายพี่ดี้ครับ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
6 พฤษภาคม 2547 20:11 น. - comment id 261909
ในคืนแค่ความเหงา แล้วเรื่องเก่าเก่าก็หวนมาหา คิดถึงคนคนหนึ่งซึ่งไกลตา แต่ก็เชื่อเสมอมาว่าเธอไม่เคยคิดถึงเรา *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลย เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
6 พฤษภาคม 2547 22:34 น. - comment id 262057
ความหลงลืมมีได้ในใจของมนุษย์ ยากจะฉุดให้คืนหวนทวนกลับได้ แต่แก้วประเสริฐคนนี้ถึงไม่มีอะไร แต่จิตใจยังนึกหวนถึงปีกนางฟ้าทุกครา. แก้วประเสริฐ.
6 พฤษภาคม 2547 22:50 น. - comment id 262083
เพราะจังเลยค่ะ แต่เศร้ามากๆ ขอให้กลับมาเข้มแข็งได้ไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้