๏ ฟ้าคลุ้มคลุมฝนสีหม่นช้ำ ฟ้างำงับดาวเคยพราวใส ฟ้าร้องก้องอึกทึกไย ฟ้าไห้โหยชลเป็นฝนปราย เคยมองห้องหาวดาวระดะ นักตะแต่งห้วงดวงดาวฉาย เรียมแอบแนบน้องประคองกาย ชวนหมายหมู่ดาริกาชม ดาวธงตรงหน้าสัญญามั่น รักกันกว่ากัปล่มทับถม ตราบดาวพราวแสงแจ้งนิคม เราสมสองกันนิรันดร ฟ้าคลุ้มคลุมฝนสีหม่นหมอก ฟ้าหยอกเรียมยากพรากสมร ฟ้าร้องก้องไกลฤทัยรอน เจ้าจรจากพี่ทั้งมีดาว ๚ะ ๕ พฤษภาคม ๒๕๔๗
วฤก 5 พ.ค. 2547 23:46 น. - ID 52867 
1355
3
0
6 พฤษภาคม 2547 00:38 น. - comment id 261518
เจ้าจรจากพี่เพราะมีดาว ครอบมงกุฎสีขาววาวใส ขี่เบ็นซ์เขม้นมองผิวยองใย เป็นคุณนายเสียแล้วแก้วตา นาน ๆ จะได้เห็นกลอนอาหมอวักที งามครับ
6 พฤษภาคม 2547 08:36 น. - comment id 261549
กลอน7 จะเขียนได้ไพเราะมากค่ะคุณหมอ ชื่นชมมาก
6 พฤษภาคม 2547 09:04 น. - comment id 261570
ได้อารมย์มากครับ เป็นกลอนที่ไพรเราะมาก สะท้อนความรู้สึกได้ดีครับ กวีบ้านไร่อ่านแล้ว สื่อถึงความรู้สึกเลยครับ
6 พฤษภาคม 2547 09:15 น. - comment id 261573
ไม่ค่อยเห็นบ่อย งามรูปแบบและเนื้อหา.รับกับภาพ ...ยิ่งตอนนี้บ้านผมฟ้าหม่นฝนพรำด้วย..รู้สึกได้. แวะมาชมครับ.......^_^
6 พฤษภาคม 2547 09:53 น. - comment id 261587
นั่งมองฝนตกข้างหน้าต่าง พร้อมกับได้อ่านกลอนบทนี้ไปด้วย รู้สึกเหงาๆ นะคะ แต่งได้ดีมากเลยค่ะ มาทักทายค่ะ
6 พฤษภาคม 2547 18:50 น. - comment id 261843
นั่งมองฟ้าหน้าฝนคนแสนเศร้า ด้วยนั่งเหงาอยู่เดียวเหลียวไม่เห็น ทั้งดวงดาวพราวฟ้าหายากเย็น ที่มองเห็นมีแต่ฝนหล่นลงมา *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งเสมอ ชื่นชมในผลงานเสมอค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
