อันพิษงูเจ็บแปลบแสบเกินทน ยังดั้นด้นหายารักษาหาย ร้อยทั้งร้อยก็พลอยคอยสบาย พิษสลายคอยคลายมิวายช้ำ แต่พิษรักสลักสมัครมั่น สุดรีดมันให้หมดสลดซ้ำ พิษรักนี่สุดแสนแค้นระกำ เพียงแค่คำรำพันมั่นรักเอย
4 พฤษภาคม 2547 14:26 น. - comment id 260197
อ่านๆดูแล้วคนแต่งรู้สึกจะแต่งแปลกๆไปนะ ขออภัย ---------------------------- ผู้แต่ง
4 พฤษภาคม 2547 14:38 น. - comment id 260209
...ถึงแต่งแปลกแต่แซกใจใช้ได้หนอ ..พิษรักรอสุดฤทธิ์แน่ละหรือ ..แค่ไม่รักนี่นะครางฮือๆ ..แวะไปซื้อที่เซเว่นเล่นทุกวัน ..ยามยื่นเงินก็สบตากับคนขาย ยิ้มอายอายแล้วถามเหนื่อยไหมขวัญ ทำอย่างนี้ทุกทีและทุกวัน อย่าลืมกันเล่าฟังครั้งหน้านะ มาอ่านค่ะ หวัดดี อรุโณทัย อาภาภัส
4 พฤษภาคม 2547 15:05 น. - comment id 260244
อันพิษรักนักหนักเมื่อรักจาก แล้วลำบากเกินยากจะรักษา ด้วยไม่มียาขนาดใดให้เยียวยา นอกจากกาลเวลาเพียงอย่างเดียว *-*เห็นด้วยค่ะ กลอนแต่งได้ดีค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
4 พฤษภาคม 2547 15:09 น. - comment id 260250
จริงค่ะ ให้โดนพิษงู ยังไงก็ดีกว่าโดนพิษรักค่ะ พิษงูโดนแล้วอาจตายได้และทรมาน แต่พิษรักโดนแล้วทรมานแล้วก็ยังไม่ยอมตายด้วยค่ะ เฮ้อๆๆๆ มาทักทายค่ะ