งดงามท่ามกลางพรหมจรรย์

วสุนทรา

จะรับไหมถ้าคิดจะรักเจ้า 
ให้นานเนาด้วยใยรักที่ถักสาน 
เป็นรักแท้ไม่แปรผันนิรันดร์กาล 
น้อมประทานแด่แก้วกัลยา
เมื่อไอรักก่อเกิดเจิดในจิต 
ไตร่ตรองคิดทำเช่นใดจักรักษา 
ดวงหทัยที่เคยด้นดำเนินมา 
ฤา..จักเปลี่ยนชะตา..ฟ้าเบื้องบน 
พรหมลิขิตขีดชีวิตให้ชิดนาฏ 
จนมิอาจลานิราศดั่งล่องหน 
ทุกอณูแห่งมนัสประพัทธ์จน 
เอ่อท่วมท้นด้วยเมตตาทยาธร 
แม้นมิใช่รักหมายปองข้องรูปนุช 
เพียงบริสุทธิ์ตามธรรมคำสั่งสอน 
รักเพราะรักเพียงเพื่อให้แด่บังอร 
จะขอวอนหากรักด้วย...พรหมจรรย์ 
ทุกท่าบาทที่ย่างเยื้องเบื้องพิภพ 
น้อมธรรมสบดวงฤดีศรีเฉิดฉัน 
หากจะยุดฉุดเจ้าไว้ไปด้วยกัน 
บนธารธรรม์ นำชีวิตพินิจธรรม 
ประกอบกิจ ประกบใจให้แน่นแฟ้น 
มิคลอนแคลนปณิธานศานติขำ 
ยินดีอยู่เคียงคู่เจ้าเพื่อน้อมนำ 
สร้างบุญกรรมแห่งความดีรุจีพร 
สุขสล้างกระจ่างใจมอบให้เจ้า 
ยุพเยาว์ด้วยสัมพันธ์ประภัสสร 
จะรักษาให้คงมั่นนิรันดร 
มิคิดจรแม้นกายดับลับวิญญาณ 
ถึงกาลใดคืนสู่ทิพย์พิมานเมฆ 
คงเมียงเรขชายาดั่ง...พิษฐาน 
เฝ้าปกปักเวียนพิทักษ์เจ้านงคราญ 
ให้สำราญเริงฤดีลี้ห่างภัย 
คงอยู่รอรับพริ้มเพราเยาวเรศ 
ทิพย์เนตรคอยสาดส่องดวงแขไข 
ถึงวันนั้นจะกุมหัตถ์อรไท 
เฝ้าสาไหว้พระโสภาคย์ศากย์มุนี 
ก่อนจักพาท่องสวนมวลมาลย์ทิพย์ 
สุวรรณขลิบรัตนาสาดรัศมี 
กรพินธุ์เจ็ดประการชวาลมณี 
ซับสุรภีหมื่นมาลีบุษบัน 
เยือนแดนสรวงถ้วนทั่วทุกรวงฟ้า 
แล้วกราบองค์มัฆวากระยาหงัน 
ณ..บัณฑุกัมพลฯอเนกอนันต์ 
ก่อนจรัลสู่พรหมามหานคร 
นำนวลพบองค์ผกากัมลาศ 
แทบเบื้องบาทสหัมบดีอดิสร 
ขอพระองค์ทรงประทานพาทสุนทร 
ประสาธน์พรให้อนงค์องค์ปรียา 
จึงเข้าสู่ธาณีนิรทุกข์ 
วันทาประมุชปฐมนาถศาสน์ตถา 
พุทธสิขีทศพลล้นเมตตา 
ก่อนกราบลาสู่สถานพิมานแมน