มองเห็นเขาอยู่เคียงคู่กันนาน ทรมานคนมอง ใจสั่นไหว เธอชั่งทำลงได้ไม่เห็นใจ ลืมหรือไรเรื่องเก่าเรารักกัน นั่งกอดเข่าซึมเศร้าไม่เข้าจิต มีเรื่องคิดมากมายโหมใส่ฉัน ทั้งสับสนกับคำรัก หรือลากัน แล้วภาพนั้นมันเกิดมาได้ยังไง ชายคนนั้นเป็นใครเล่าที่รัก ที่มาทักทำทีส่งใจให้ เห็นเธอเขาหยอกเย้าอย่างเข้าใจ เขาเป็นใครบอกได้ไหมคนดี เธอก็มองดูฉันไม่อยากตอบ ฉันแอบชอบและคบหาเขาน่ะซี คำพูดเธอเหมือนมีดสั้นมาหั่นจี้ โถ่คนดี เธอนี้ชั่งเปลี่ยนไป ฉันนั่งเฝ้าตามจีบจะปีห้า แล้วเขามาเดี๋ยวเดียวเธอหวั่นไหว ความสัมพันธ์สองเราต้องสิ้นไป เพราะเธอไง ทำได้ไม่แลกัน มาวันนี้ฉันเองทำใจได้ เธอกลับใจจะหวนมาอยู่กับฉัน เธอเล่าบอกขืนคบไปกับเขานั้น ไม่มีวันจะสุขเหมือนสองเรา คำพูดเธอฉันเองนั้นสับสน นี่หรือคนเคยคบหาชั่งโง่เขลา ทีหลอกฉันบอกว่ารักสองเรา ไม่อาจเข้ากันได้ถ้าฝืนใจ ฉันจึงตอบออกไปย่างระรื่น เรื่องจะฟื้นคืนรักคงไม่ได้ เพราะฉันเองเจ็บแล้วจำฝังใจ ที่ทำได้แค่เพื่อนร่วมโลกัน
4 พฤษภาคม 2547 10:13 น. - comment id 260039
พอกันทีกับรักเก่าไม่เอาแล้ว ด้วยหมดแววปรับใจให้กลับหา เพราะฉันเจ็บวันเก่าเฝ้าอำลา ไม่เคยคิดจะกลับมาให้เหมือนเดิม *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
4 พฤษภาคม 2547 10:26 น. - comment id 260043
บทสุดท้าย วรรคสุดท้าย หายไป ขอเติมน่ะครับ ที่ทำได้แค่เพื่อนร่วมโลกัน
4 พฤษภาคม 2547 10:46 น. - comment id 260050
มาอ่านเพิ่มเติมนะค่ะ
4 พฤษภาคม 2547 11:17 น. - comment id 260068
ขอบคุณผู้หญิงไร้เงา ที่ยังเข้าใจคนเศร้าอย่างฉัน กวีบ้านไร่คนนี้นั้น ขอน้อมชีวัน กล่าวขอบคุณ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณ ครับ
4 พฤษภาคม 2547 11:28 น. - comment id 260079
น่านะนะคะ กวีบ้านไร่ เขียนงานได้ดีค่ะ
4 พฤษภาคม 2547 12:04 น. - comment id 260098
ขอบคุณครับ ที่พยายามชมผม tiki ก็แต่งได้ดีเช่นกันครับ
9 พฤษภาคม 2547 13:01 น. - comment id 264188
hat so sad