แด่...เพื่อนรัก

วสุนทรา

อดีต...
มเหยงค์คงตระหง่านบนผืนภพ
ซากศิลามิอาจลบเรื่องหนหลัง
อโยธเยศล่มสลายทลายพัง
น้ำตาหลั่ง เลือดรินสู่ พสุธา
เพรงอดีตโหยหวนชวนสลด
ท่าวรันทดซากกายตายถมหล้า
สรรพาวุธ..ทิ่มแทงลงกายา
ธารโลหิตอาบธราเนืองนาคร
ยามนี้..
ยลเจดีย์ยอดหัก ณ เบื้องหน้า
อนิจจาตรงถ้อยพระธรรมสอน
ไตรลักษณ์นั้นมิยั่งยืนไร้แน่นอน
จะร้าวรอนเหตุใด ณ ใจตน
รัก โลภ โกรธ หลง มิสุดสิ้น
ไยผันผินสู่ทางห่างหลุดพ้น
เห็นไหมละครชีวิตในหมู่ชน
จงเตือนตนด้วยตนนะคนดี
	
ทุกอณูแห่งอากาศพิลาสพิไล
หากทำใจรับไอพุทธพิศุทธ์ศรี
จะหมองไหม้เหตุใดทำไมมี
ทุกๆที่หากปรับใจหวานไอธรรม
....ละครชีวิตบนโลกมีมากมาย ที่ทำให้คนเราเห็นทุกข์ รู้จักทุกข์ ....โดยเฉพาะ ละครชีวิตของแต่ละคน
ทุกคนเกิดมาต้องเจอกับความทุกข์  ไม่มีใครที่ทุกข์มากกว่าเรา  ทุกข์น้อยกว่าเรา  เพราะทุกคนต้องทุกข์
ด้วยความเกิด  ทุกข์ด้วยความแก่  ทุกข์ด้วยความตาย  ทุกข์ด้วยการพลัดพรากจากของรักของชอบ.ทุกข์จากหน้าที่การงาน  ทุกข์จากอารมณ์ที่เข้ามากระทบกระทั่ง
..มีเพียงยาวิเศษขนานเอก ที่จะรักษาเยียวยาทุกข์นี้ได้อย่างถาวร  นั่นคือ คำสอนของพระพุทธองค์
แม้นสักเล็กน้อยที่หยิบยาขนานนี้ขึ้นมารับประทาน   อาการของโรคก็จะบรรเทาเบาบางลง..กว่าการใช้ยาขนานอื่น...
ขอเพื่อนมนุษย์ของเราจงอย่าท้อแท้กับความทุกข์ที่เจอ.....ขอให้ต่อสู่กับทางที่ต้องเดินต่อไป ด้วยใจที่เข้มแข็ง และมีธรรมนำทาง.....ขอให้อยู่อย่างใจเป็นสุขบนทุกข์แห่งโลกใบนี้นะเพื่อนรัก