ในวันเหงา..ได้แต่เฝ้า..มองท้องฟ้า เสียน้ำตา..ให้กับรัก..ที่หักสูญ เจ็บซ้ำซ้ำ..จบแบบช้ำ..ทวีคูณ รักเป็นศูนย์..ไม่เหลือค่า..น่าเจ็บใจ หยิบกระดาษ..แผ่นบาง..วางตรงหน้า หยิบปากกา..สีฟ้า..มาถือไว้ แล้วขยับ..จับปากกา..เขียนออกไป ด้วยหัวใจ..เจ็บช้ำ..ระกำทรวง จะระบาย..ความในใจ..ให้หมดสิ้น น้ำตาริน..ไหลหลาก..พรากคนหวง รักสุดใจ..ใยเหลือไว้..เพียงภาพลวง ไม่อยากท้วง..ไม่อยากทัก..ต้องหักใจ จึงเขียนไว้..เตือนใจ..ในวันเหงา ที่ต้องเศร้า..เพราะเรา..เขลาใช่ไหม ไม่ลืมหู..ลืมตา..บ้ารักไป สิ่งสุดท้าย..เหลือทิ้งไว้..ใจด้านชา
3 พฤษภาคม 2547 20:52 น. - comment id 259641
จะระบายความในใจให้หมดสิ้น ด้วยตัวฉันนั้นถวิลรินห่วงหา ถึงคนไกลสุดที่รักที่หักลา จนฉันได้น้ำตาเป็นรางวัล *-*กลอนโดนใจอย่างจังเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆเลย ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
3 พฤษภาคม 2547 20:58 น. - comment id 259651
มาเปนกำลังใจคะ
4 พฤษภาคม 2547 05:22 น. - comment id 259925
.ใจด้านชาไม่เป็รไร อย่าให้ไปด้านกาแฟ อ่อ มาทำให้ยิ้มหน่อยนะคะ
4 พฤษภาคม 2547 05:26 น. - comment id 259927
ิb...ความเจ็บปวด บางทีก็มีความสุขอยู่ในนั้นนะ สู้ สู้ ...u
4 พฤษภาคม 2547 12:08 น. - comment id 260103
อย่างน้อยเราก็ได้เรียนรู้ที่จะรัก ถึงแม้จะไม่เหมือนความรักในนิยายก็ตาม ปลาวาฬเป็นกำลังใจให้นะคะ