ผีแห่งป่าหัวเราะเย้ยขุนเขา กลิ่นเหม็นเน่าสาปอวลกลบบุพผา แสยะยิ้มเป็นสุขเปรียบฝูงกา เฝ้ารอถ้ากลืนกินผู้มาเยือน แผดเสียงร้องโหยหวนดั่งทุกข์เข็ญ ยะเยือกเย็นเยี่ยงมีดที่กรีดเฉือน กดลงกลางกระหม่อมอันลอยเลือน เลือดแดงเปื้อนผาหินกลางพงไพร ลิ้นสากเลียรสเลือดที่หลั่งหยด ฝูงห่ามดลิ้มเลือดมิหยุดไหล เอื้องคำขาวหักซบลงทันใด ให้ผีป่าได้ใจเหยียบซ้ำลง เป็นความเถื่อนพงไพรที่ไกลโพ้น น้อยผู้คนย่างก้าวเข้าเดินหลง ฝูงผีป่าจึงพากันฟ้อนรำวง ยึดเป็นถิ่นดำรงพงเผ่าพันธุ์
วิจิตร ภู่เงิน 3 พ.ค. 2547 14:47 น. - ID 52647 
2713
7
0
3 พฤษภาคม 2547 15:35 น. - comment id 259352
น่ากัวมั่กมาก น้องวิจิตรเคยเจอเหรอคีะ ผีป่าเนี่ย? หรือว่าผีตนนั้น...ต้องเป็นคุณน้อง ตอนคุณน้องเปลี๊ยนไป๋แน่เลย 555
3 พฤษภาคม 2547 15:35 น. - comment id 259355
กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ แต่เนื้อหาน่ากลัวจัง
3 พฤษภาคม 2547 15:46 น. - comment id 259373
อ้าวมาอีกแบบ ตะกี้ไปอ่านห้วงน้ำน่ารัก พอ มาอ่าน ผีป่า น่ากัวจิงๆเลยจ้า
3 พฤษภาคม 2547 16:42 น. - comment id 259432
หน้าส่วนตัว
ฮ่าๆๆน้องเราช่างเปรียบเปรยได้เหมาะเจาะกลมกลืนเสียจริงๆ....ใช่โลกมักจะเป็นอย่างนี้แหละหนา.....
แก้วประเสริฐ.
3 พฤษภาคม 2547 18:25 น. - comment id 259526
แต่ง อีก แต่งอีก ชอบมากเลย กลอนที่เกี่ยวกับธรรมชาตินานๆจะได้อ่านที
3 พฤษภาคม 2547 19:14 น. - comment id 259563
แต่งได้หลายรูปแบบนะครับ สมจริงสมจังซะด้วย โหดร้าย ดุ ป่าเถื่อน น่ากลัววววว ใช่พวกมนุษย์กินคนหรือเปล่าครับ
3 พฤษภาคม 2547 22:41 น. - comment id 259741
หากผีว่าดังว่าอยู่ในเมือง คงรุ่งเรืองฆ่ากันโลกบรรลัย หากจะเป็นเช่นคำอุปมา ผมคิดว่าที่เห็นคงเป็นได้ เพราะทุกวันเห็นผีป่ามาสิงใจ จนทำให้ผู้คนทนรับกรรม... แวะมาทักทายและให้กำลังใจครับ เขียนกลอนอุปมาได้ภาพดีครับ.
4 พฤษภาคม 2547 03:24 น. - comment id 259894
เขียนได้ดีจริง อาคุงวิจิตร
4 พฤษภาคม 2547 08:08 น. - comment id 260001
โห้ยย..ซินจัง..เก่งจังเลยคะ.. ( ขอคืน มั่งดิ! )
ผีแห่งป่า ..
อย่าล้อน๊า ..คุณเรนกลัว..
มดร้อง ..เสียงดัง ..ระรัว..
ผีป่า.มั่ว มัว ..เริงระบำ ... มดขำ.. หัวเราะร่า..
มารูโกะ..แว๊ป..
4 พฤษภาคม 2547 12:59 น. - comment id 260144
อุนจิ.. มาแอบดู ..ชินจัง.. อิอิอิ..
8 พฤษภาคม 2547 14:45 น. - comment id 263221
ขอบคุณทุกคนมากครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
