URLhttp://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=496 (หยาดรุ้ง) ********* ดอกดวงใจแตกพรายราวเพชรพร่าง งามกระจ่างกลางใจไม่ชอกช้ำ ดอกความดีที่เคยให้ได้รินร่ำ คือดอกธรรมดอกจริงใช่สิ่งลวง.. ดอกน้ำใจใสเย็นเช่นหยาดฝน หวานหอมหล่นผ่านปีที่ลาล่วง ให้พลังให้ความหวังให้ความห่วง แล้วก็ร่วงแล้วก็ร้าวไร้เข้าใจ ดอกข้าวหอมน่าจะตอมตามมาติด มาสถิตดอกดวงใจในแน่นหนัก น่าเสียดายคล้ายเสียใจดวงดอกภักดิ์ หลงนานนักหลงลืมนึกลึกซึ้งลวง.. ดอกตัดใจแตกกอรอฝนใหม่ หวังผลิใจราวผลิช่อรอหยาดสรวง ให้ฝนใหม่ล้างใจลืมลมลวง ราวกับรวงร้างเคียวเลิกเกี่ยวใจ ขอดายเดียวเดียวดายทางสายโศก เหมือนกับโลกแสนว่างวางหวั่นไหว นับแต่นี้ไม่มีขวัญบ่มหอมใจ เหลือเพียงใจกลางกลางร้างไร้รอ.. **************** น้ำตาดวง...น้ำตาดาว...... ค่ำคืนนี้ ดวงมีเวลา ทอดน่องทอดอารมณ์ทอดใจทอดสายตา........ ไปตามถนนสายงามเส้นเล็กๆ หน้าบ้านของดวงซึ่งแสนเงียบสงบ มีแต่เงาไม้...งามเรียงราย.....สองฟากฝั่ง........ สิ้นสุดซอย.... จะมีบ้านงาม..หลังใหญ่..ราวปราสาท....แทรกในดงไม้.. ตะคุ่มพุ่มพฤกษ์สูงลิบ..คลอรั้วสูงลิ่ว ..ปานกัน......... ดวงชอบที่จะเดินผ่าน..ต้นไม้ที่รายเรียงเหล่านั้น...... และสมมุติตัวเองว่า....กำลังเดินในป่าใหญ่....ที่ไหนสักหนแห่ง....... แลลอด..แมกไม้ ใบบัง..... ดาวประจำเมือง....โผล่พ้นทิวไม้..ใสสุกปลั่ง..... ราวราชินีดาว...รายเรียงด้วยรวงดาราดารดาษ....พริบพราว.. ล้อเลียนให้ดวงแย้มยิ้ม........ เลิกหม่นเศร้า......ร้าวรานใจ ทุกคราครั้ง.. ที่..สายตา..สายใจงาม แลลืมไปเห็น...ฟ้ากว้าง.... ในยามมืดหม่นพาใจ..ไหวหวั่น.. อ่อนโยน..เดียวดาย....ประหลาดล้ำ น้ำตาจากใจดวง...ร่วงพราวพร่าง.... ราวน้ำตาดาวร่วงหล่น.....ยามจากลาลับฟ้างาม....... ในคืนฟ้ามืด...ที่ไร้สิ้นแสงแห่งเดือน.............. น้ำตาดวงกับน้ำตาดาว..... ใครกันเล่า...จะร้าวระบม.....กว่ากัน...ในค่ำคืนเดียวดาย โดยลำพัง.....ณ..ยามนี้........ แก้ว...หน้าบ้านยืนต้นหม่นเศร้า.... ไร้ร้างราดอก..นับจาก..ฝนลาฟ้าหม่น... ทิ้งใบเหลืองพราว เกลื่อนกล่น..ให้กวาดเช้า... เย็น กล้วยกองาม...อวดใบสล้าง....แม้ในเงามืด อิ่มเอิบราวสาววัยผลิบาน.... รอรับสายฝน....ยามวสันตฤดูเยือน รูปทรง...งาม.....เรียบง่าย...ไร้มารยา.... มากล้นคุณค่า...จากรากลึก..สู่ใบ..ไปถึงผลงาม.... ไม่ช้านานใบเขียวอ่อน...งามสล้างเผยอ.. รอรับหยาดน้ำค้างอรุณรุ่ง..ที่โลมไล้...พาใจให้ใสสดตาม กลิ่นดอกวาสนา....ใกล้ราโรย...... หอมอวลลอยลม.....ชวนดอมดม มิพักรอ..วาสนาอื่นใด ใจก็ชื่น..ก็ฉ่ำพอแล้ว กลิ่นหอมแผก...พันธุ์ไม้นานา...ยามทิวาลาลับไป ราตรี...โมก....เล็บมือนาง...มิหลับไหล... ล้วนส่งกลิ่นฟุ้งหวาน.แทรกลมเย็นยามค่ำ อบร่ำให้ใจแสนเศร้า.. เฝ้าถวิลถึง...ใครบางคน....ที่แสนไกลห่าง.. การะเวกเหลืองอ่อน..นวลนุ่ม..บอบบาง.. ราวผิวสาวไร้มือชายเชย..... แค่สัมผัสพลัน...ร่วงหล่นพราวพื้น....พ้อลา อยากดอมดม...พรมจูบ...ให้ชื่น.. ต้องเหนี่ยวโน้มเบามือ ไม้คู่สุข....คู่เศร้าเคล้าใจดวงงามตลอดปีเดือน... ทนทาน...หวาน..หอมลึก ประโลมใจ....ม่เคยหวั่นไหว.....แม้แดดลม ดวงดาริกา.กระจ่างใสในห้วงนภา.... แม้ฟ้าหม่นมัว.... พันธุ์ไม้ไทย...แย้มกลีบหอม... ทายทักราตรี...สงบงาม..... พาใจทุกดวง...ให้ไหลหลง...ลุ่มลึก. แม้ในความมืด.. มีความงามงด....ซ่อนเร้นทุกอณู เพียงใช้ใจสัมผัส..แผ่วเบา...ไม่รานรุก.. เปรียบดังยามชีวิต..และใจ..สิ้นไร้หวัง... หมองหม่น...ราวเมฆมืดบัง ทอดน่องช้าๆ ชายตา ชายใจ....สัมผัสทุกสรรพสิ่ง พลังธรรมชาติ..แฝงฝัง ..เรียบง่าย สงบงาม ตามพุ่มพฤกษ์ไพร ในโลกกว้าง หยาดน้ำค้าง....ดวงดารา....ฟ้ามืดหม่น ด้วยใจทั้งดวงที่..สงบนิ่งล้ำลึก......... ปิติใจ ปิติงาม ปิติเงียบ เปิดประตูใจให้กว้างกับโลกใบนี้ ที่มีสองด้านเสมอ ใช้สายตา สายใจ ที่มีเยื่อใย เกี่ยวพัน ..... ถึงน้ำ... ถึงดิน..ถึงลม ..... เติมไฟฝัน....มิมีวันมอดสิ้น ฝากใจ ดวงงามล้ำค่า ยามราตรีนี้ ผ่านสายลมหนาว ฟ้ากว้าง ขุนเขาลิบลิ่ว ทิวเมฆสล้าง เพื่อเคียงชิดใกล้ ห่มใจด้วยใจ....ให้คนไกล.. ได้ไออุ่น....หนาวคลาย.... เพื่อเร่งวันรอคืน กลับสู่ผืนดินเกิด แสนงาม ที่มีผู้มากล้นใจรักภักดี...ร่ำร้อง.เรียกหาทุกนาที ที่ผันผ่านแม้นานนับ......นะดวงใจ...
พุด 2 พ.ค. 2547 20:44 น. - ID 52605 
892
12
0
2 พฤษภาคม 2547 20:48 น. - comment id 258793
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101 หยาดเพชร ชรินทร์ นันทนาคร : : Key F เปรียบ เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวาน ปานน้ำผึ้งเดือนห้า หยาด เพชร เกล็ดแก้ว แวว ฟ้า ร่วง มา จากฟ้า หรือไร หยาด มาแล้วอย่าช้ำโศก ปล่อย คนทั้งโลกร้องไห้ หยาด เพชร เกล็ด แก้ว ผ่อง ใส นั้นอยู่ไกล เกิน ผูก พัน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหว หวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่องใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหวหวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่อง ใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน.
2 พฤษภาคม 2547 20:50 น. - comment id 258795
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=496 หยาดรุ้ง ชรินทร์ นันทนาคร : : Key Cm หยาดรุ้งงามราวดวงดาวรุ่งจิต รุ่งความโสภิต รุ่งชีวิตชายแม้เงา ดวงตาคมซึ้งซึ้งดังเพชรวาว เนตรงามอคร้าว หยาดรุ้งราวหยาดน้ำริน หยาดรุ้งคนดีปราณีพี่หน่อย อย่าลอยสูงนัก พี่ปองรักยอดยุพิน ลมครวญคำหวานเสียงธารระริน คร่ำครวญถวิล ว่ารักยุพินเช่นกัน เธอหอมความดี เป็นที่คละคลุ้ง ประหนึ่งสายรุ้งรุ่งดวงตะวัน ยามยิ้มแย้มยวน ชวนให้ชายฝัน สยบใจนั้นรักเหลือคณา หยาดรุ้งงามราวดวงดาวกระจ่าง รุ่งดังน้ำค้าง ที่ยังค้างตามพฤกษา เธอคือความหวังฝังใจทุกครา พี่ครวญใฝ่หา พี่รักบูชาหยาดรุ้ง เธอหอมความดี เป็นที่คละคลุ้ง ประหนึ่งสายรุ้งรุ่งดวงตะวัน ยามยิ้มแย้มยวน ชวนให้ชายฝัน สยบใจนั้นรักเหลือคณา หยาดรุ้งงามราวดวงดาวกระจ่าง รุ่งดังน้ำค้าง ที่ยังค้างตามพฤกษา เธอคือความหวังฝังใจทุกครา พี่ครวญใฝ่หา พี่รักบูชาหยาดรุ้ง...
2 พฤษภาคม 2547 21:21 น. - comment id 258827
ขอดายเดียวเดียวดายทางสายโศก และหยุดโลกความคิดขอปิดกั้น สายทางรักที่เดินเผชิญนั้น ขอหยุดมันหยุดฝันตลอดไป *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
2 พฤษภาคม 2547 22:00 น. - comment id 258858
วันนี้ที่หัวใจอ่อนล้า นั่งมอท้องฟ้าที่เวิ้งว้าง หวนคิดถึงการเดินทาง จะอ้างว้างแค่ไหน..หากไร้เธอ *** เพราะมากเยยครับ อิอิ เมกชื่นชมผลงานของคุณมากครับ อิอิ
2 พฤษภาคม 2547 22:24 น. - comment id 258886
ราตรีสีขาวหม่น หล่นล่วง ลำดวนร่วงโรย ร้าวไหว คูณเหลืองยืนเหงา ไร้ใบ หลิวพริ้วไหวราว ใจ ที่เปราะบาง ------------- ดวงดอกพุด ผลิบาน ตามงานประพันธ์อันพริ้วไหว
2 พฤษภาคม 2547 22:41 น. - comment id 258899
มาอ่านค่ะ
2 พฤษภาคม 2547 22:41 น. - comment id 258900
มาอ่านค่ะ
2 พฤษภาคม 2547 23:12 น. - comment id 258919
บางคืนมองจันทร์หรรษา นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเลย ลมเอยพริ้วยังแผ่ว ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอย หลงเชยแต่เงา... ที่มา http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=357
3 พฤษภาคม 2547 01:18 น. - comment id 259030
อ่านอิ่ม แถมเนื้อเพลงด้วย
3 พฤษภาคม 2547 10:26 น. - comment id 259149
เบื่อรักเบื่อทุกข์สุขก็เบื่อ ไม่น่าเชื่อเหลือจะกล่าวราวใจนี้ ไม่อยากรักไม่อยากชังฝังชีวี ไม่อยากมีไม่อยากได้..คล้ายถอดใจ..ค่ะ คอมรวนอีกแล้วค่ะ สักพักมาขอบคุณในซึ้งใจค่ะ
3 พฤษภาคม 2547 11:23 น. - comment id 259195
กุสุมาลย์นับหมื่นบนพื้นภพ...หรือจักเทียบเท่าดอกฟ้าตถาศร...ดอกธรรมแห่งองค์ปิ่นชิรวร...ไม่ร้าวรอนเจ็บช้ำ ระกำทรวง... ...ยามเด็ดดอกนี้มาแนบใจ...ดอกใดใดมิงดงามหอมหวานเท่า...ฝากดอกนี้ไว้ให้กนิษฐ์แนบเนาว์....ให้เคียงเจ้าไปด้วยรักนิรันดร
3 พฤษภาคม 2547 11:24 น. - comment id 259196
..พิมพ์ผิด...องค์ปิ่นชินวร
3 พฤษภาคม 2547 12:39 น. - comment id 259237
ดอกจำปี ฤดี มิแปรเปลี่ยน แม้หมุนเวียน กี่วันเดือน มิเลือนหลง ยังเที่ยววน แวะหา ชมป่าดง พันธ์ไม้พง ในงานงาม ธรรมชาติ อย่าพึ่งเบื่อ โลกเลย นะคนดี เสกป่าดง พงพี ดูประหลาด ให้อ้อนช้อย ร้อยเรียงงาม ความสามารถ บรรจงวาด เกาะถ้ำ สายลำธาร
3 พฤษภาคม 2547 13:18 น. - comment id 259252
ขอดลฝนพร่ำ ให้เธอฉ่ำใจ ดอกฝันข้างใน จงได้เบ่งบาน ดอกรักชูช่อ สานต่อสำราญ ความสุขยืนนาน ..........................ได้แค่นี้
3 พฤษภาคม 2547 22:08 น. - comment id 259709
...........ฝนโปรยปราย...กลิ่นแก้วขจรขจาย.........ราตรีนี้ช่างหอมเย็นยิ่ง.....อิอิ
8 พฤษภาคม 2547 11:56 น. - comment id 263122
เดียวดายอ้างว้างร้างไร้ จันทร์ฉายใจเศร้าร้าวไหว จันทร์เจ็บสีน้ำเงินสะเทือนใจ พรายไหวไพรเงาเราตรม.. น้ำตาตรมตรอมหมองแก้ม ไม้ไทยแย้มแกล้มเศร้าขื่นขม จันทร์เสี้ยวสิ้นสุขทุกข์ระทม ใจจมจันทร์ซุกทุกข์ใจ... ลมลวงบ่วงระบัดปลายลิ้น เล่ห์ถวิลหลอกล่อฤาไฉน รักรอรักร้าวเศร้าใจ รักไกลรักใกล้ใช่จริง.. หวังอิงหวังแอบแนบชิด สนิทเสนอสนองทุกสิ่ง ที่แท้แท้เที่ยงเพียงนิ่ง หยุดวิ่งไขว่คว้าหาใคร.. ไม่รักไม่รอไม่รู้ ไม่สู้ไม่เศร้าไม่ไหว ไม่ขอไม่คิดรักใคร ถอดใจ..ไม่รักไม่รอตราบสิ้นลม......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
