เหนือยอดภูสู่เขาเจ้าว้าเหว่ เรือนรักเร่ร้างลาพาหม่นหมอง ด้วยดวงใจเคยมีใครครอบครอง กลายกลับต้องพลัดพรากจากกันไกล โดดเดี่ยวนักรักนี้ที่มาร้าง เพียงเส้นทางชะตาฟ้าขีดมาให้ น้ำตารินไหลรดหมดดวงใจ ไม่มีใครรักษาได้..ใจของเรา ปล่อยเวลาผ่านมาเนิ่นนานนัก เพียงได้พักแค่กายใจยังเขลา หาทางออกไม่ได้หนอใจเรา ยังคงเศร้าอยู่อย่างนี้..ทุกวี่วัน อีกนานไหมใจดวงนี้จะมีรัก ได้รู้จักอุ่นไอใช่แค่ฝัน รักหนอรักอยู่ไหน..แห่งใดกัน โอ้..ตัวฉันคงไม่เจอ..เพ้อเดียวดาย ......................................................
magic 1 พ.ค. 2547 22:43 น. - ID 52562 
700
7
0
1 พฤษภาคม 2547 23:29 น. - comment id 258350
อีกนานไหมใจดวงนี้จะมีรัก ได้รู้จักอุ่นไอใช่แค่ฝัน รักหนอรักอยู่ไหน..แห่งใดกัน โอ้..ตัวฉันคงไม่เจอ..เพ้อเดียวดาย ไม่เดียวดาย...หากเธอ..มองมาหา. เห็นแววตาของฉัน..บอกความหมาย.. รัก..อยู่ที่แห่งนี้...ตรงหน้าไง... เห็นบ้างไหม...หัวใจ..ใครรักเธอ.. มาต่อ..แบบ..ไม่ติด...ให้บทหนึ่งก่อน คิดถึงจ้าหยก... ตะวัน..เอง..
1 พฤษภาคม 2547 23:53 น. - comment id 258357
ว๊าก...ตอบผิดหน้าต่าง... เฮ....ๆๆๆๆๆๆ... หยก...ลบออกให้ด้วย... เวง..กำ..เลย..ตู.. เปิดหลายบาน.. กระโดดเข้าออก..ผิดจนได้.. เฮ้อ.. ลบให้หน่อยน่ะเพื่อน..
2 พฤษภาคม 2547 00:12 น. - comment id 258364
หนาวหนอ..หนาวรัก รอไหล่พิงพักยามอ่อนล้า คอยเสียงถามไถ่เมื่อไกลตา หวังเพียงจะได้รักมาครอบครอง อีกไม่นานความเหงาจะเลือนหาย ความว่างเปล่าจะคืนคลายไม่สนอง ความรักจักได้สมใจพึงปอง โลกสดใสสว่างจับต้อง..เป็นจริง ++มาเป็นกำลังใจนะคะ++
2 พฤษภาคม 2547 00:32 น. - comment id 258378
หน้าส่วนตัว
อันความรักมีมากหลายหลากจิต
แต่ต้องคิดใคร่ครวญทบทวนหา
ด้วยน้ำใจของคนในสมัยนี้ที่มีมา
อย่าให้ตามาช่วยสร้างทางรักเรา
หากไม่ได้ดีอย่าคิดรักให้หนักจิต
ปล่อยชีวิตมิมีรักยังดีกว่ารักเขา
จะช้ำชอกทั้งร่างกายและใจเรา
คงไม่เศร้าถ้าตัวเราอยู่คนเดียว.
แก้วประเสริฐ.
2 พฤษภาคม 2547 00:52 น. - comment id 258399
อันความรักมีมากหลายหลากจิต
แต่ต้องคิดใคร่ครวญทบทวนหา
ด้วยน้ำใจของคนในสมัยนี้ที่มีมา
อย่าให้ตามาช่วยสร้างทางรักเรา
หากไม่ได้ดีอย่าคิดรักให้หนักจิต
ปล่อยชีวิตมิมีรักยังดีกว่ารักเขา
จะช้ำชอกทั้งร่างกายและใจเรา
คงไม่เศร้าถ้าตัวเราอยู่คนเดียว.
แก้วประเสริฐ.
2 พฤษภาคม 2547 04:46 น. - comment id 258453
งานดีค่ะ
2 พฤษภาคม 2547 08:09 น. - comment id 258483
ขอบคุณมาก..ยัยตัวเล็ก เพียงแค่เรื่องเล่าที่คนอื่นคิดว่าไม่สำคัญ เพื่อนตัวเล็กของฉันยังรับฟังเสมอ ขอบคุณจริงๆ.... อ้อ....ถ้าว่าง ๆ แม้วคนนี้จะลงไปหานะ คิดถึงแม่ปิกมี่....ตัวน้อย ๆ เสมอ
2 พฤษภาคม 2547 08:57 น. - comment id 258498
ไพเราะ.. มากเลยนะคะ..
เป็นบทกวี ..เหงาๆ..
เศร้าๆ.. งัยไม่รู้ดิคะ..
..เรน..แวะมา ..ทักทาย.. นะคะ..
2 พฤษภาคม 2547 20:25 น. - comment id 258774
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มที่แล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*กลอนโดนใจจังเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
2 พฤษภาคม 2547 23:53 น. - comment id 258946
เป็นงานที่อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าเดียวดาย แต่ที่นี่มีเพื่อนมากขนาดนี้จะยังเดียวดายอยู่หรือเปล่าคะ
3 พฤษภาคม 2547 02:06 น. - comment id 259049
เธอผู้เดียวโดดเดี่ยวเคว้งคว้างจิต รักเป็นพิษเธอเหงาบนดอยผา อยากไปถามไปซับรอยน้ำตา แต่กลัวหนากลัวถามมาทำไม?
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
