แด่...ดวงวิญญาณแห่งผู้เป็นที่รัก

วสุนทรา

คุณเพียงที่รัก....สี่เดือนกับการจากไปอย่างเป็นนิรันดร์ของคุณ
...วันนี้รู้สึกคิดถึงคุณมาก...ได้แต่รำพึงรำพันกับท้องฟ้าเบื้องบน..ไม่รู้ว่าวิญญาณรักของคุณจะได้ยินเสียงหัวใจของรักรู้เปล่า   แม้ว่า รักจะพยายามลืมอดีตที่เกี่ยวกับคุณ เพื่อหลบหลีกกับความปวดร้าวของความพลัดพราก..คุณให้ทั้งความรู้สึกที่ดีดีงดงาม  และความรู้สึกที่เจ็บปวด  .ยามเมื่อต้องรับรู้กับความจริง..กับการจากไป.และไม่มีวันได้พบกันอีก  ถึงคุณจะจากไปและไร้ตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ หัวใจของรักก็ยังเป็นของคุณ...
 
 รักขอเก็บเธอไว้ในส่วนลึกจิตใจของรัก...และทุกครั้งที่รักอ่อนแอ..คุณจะมาปรากฏในห้วงสำนึกของรักเสมอ...อยากเอื้อมมือไปไขว่คว้า..แต่ก็ไม่สามารถจะแตะต้องได้แม้แต่น้อย..ได้แต่ถามตัวเองว่า
 
   ตอนนี้วิญญาณคุณอยู่ที่ไหน..สบายดีหรือเปล่า..รู้ไหมว่ามีใครคิดถึงคุณ...รู้ไหมว่าคุณดำรงคงอยู่ในหัวใจของรักไม่เสื่อมคลาย...แม้รักจะไม่ชอบความรู้สึกทุกข์ของการพลัดพราก  แต่ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคุณ..แม้จะมีความโศกเศร้าปนอยู่ก็ตาม....ทว่าคงไม่มีใครที่จะลืมอดีตที่งดงาม..ที่คุณเข้ามาพบกับ ทำให้รัก...รัก..และคุณก็จากรักไปทั้งกายและวิญญาณ.....ถึงแม้ว่า โค้งฟ้าเบื้องหน้าจะมีเพียงรักเดินลำพัง.... ถึงแม้ว่าท้องฟ้าเบื้องหน้าจะไม่มีคุณที่ส่งความห่วงใยมาให้อีก เหมือนกับตอนที่คุณมีชีวิตอยู่..ไม่ได้พูดคุยกับคุณอีก..ขอให้คุณรู้ไว้ว่า  ตลอดชีวิตของรัก จะไม่มีใครมาทดแทนความรู้สึกอันงดงามของคุณได้อีกเลย.....เพราะ ไม่ว่าจะในความฝัน ในความจริง ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบัน..คุณก็คือ  เจ้าหญิงผู้คงความงดงามในความรู้สึกท่ามกลางหัวใจของรักเสมอ
..รักและคิดถึงคุณเสมอ..ขอให้คุณนอนหลับอย่างเป็นสุขตลอดไปจ้ะคนดี...
............................ดื่มตะวันจิบจันทรา...