เห็นไก่ย่างข้างถนนรถยนต์วิ่ง รีบตรงดิ่งเดินจ้องมองหัวหาง มีไม้เสียบเฉียบจริงหมุนปิ้งพลาง ทั้งกลับข้างค่อนง่ายสบายดี เขาเรียกใช้ไก่หมุนหอมกรุ่นยิ่ง หนังเกรียมจริงจนเหลืองเรื่อเรืองสี เนื้อคงนุ่มชุ่มลิ้นกินอ้วนพี แน่นเต็มที่ทั้งตัวไม่กลัวมัน จึงเลือกซื้อถือไว้หั่นใส่ถุง หอมจรุงจนหิวหิ้วสุขสันต์ ค่อยหยิบชิมลิ้มรสหดเร็วพลัน ทุกชิ้นนั้นนุ่มเนื้อไม่เบื่อชิม นึกขึ้นได้ไข้หวัดนกยังผกผิน มิหมดสิ้นสิงสู่อยู่หยุมหยิม แต่สุกแล้วแคล้วคลาดฉลาดชิม แล้วจึงลิ้มออกรสหมดเสียที 28 เมษายน 2547