ถนนสายเก่า ยังชัดเจน ภาพหลังของเรา ตั้งแต่คราวนั้น เสียงหัวเราะหยอกเย้า กับทุกเรื่องราวที่คุยกัน สองแขนเกี่ยวพัน อยากให้ถนนสายนั้นยาวออกไป ฉันกลับมา เดินที่นี่คนเดียว ไม่มีใครมาเกาะเกี่ยว สาวเท้าคนเดียว ไร้จุดหมาย ไม่รู้ว่าทาง ถูกต่อให้ยาว หรือว่าฉันย่ำก้าวช้าไป เส้นถนนจึง ดูทอดไกล หรือว่า เส้นทางหัวใจ...ไม่มีจริง
5 พฤศจิกายน 2544 04:56 น. - comment id 17701
เพราะจังเลยครับ อ่านแล้วหวิวๆ
5 พฤศจิกายน 2544 05:05 น. - comment id 17705
ถนนสายเก่า มันย่อมผุพังตามกาลเวลา ต้องดูแลอยู่เสมอนะ อะฮ่า
5 พฤศจิกายน 2544 05:16 น. - comment id 17709
ถนนเดิม ระยะทางเดิม คนคนเดิม แต่ความรู้สึกเปลี่ยนไป หลายอย่างจึงไม่เหมือนเดิม get จ้ะ แพรวา แวะมาเขียนกลอนแบ่งกันอ่าน บ่อยๆ นะ ชอบงานของ แพรวา มากจ้ะ
5 พฤศจิกายน 2544 05:32 น. - comment id 17714
กลอนเพราะมาก...ชอบมากจ้ะ อ่านแล้วเหงาหัวใจจังเลย
5 พฤศจิกายน 2544 06:04 น. - comment id 17718
เพราะจังเลยค่ะ...อ่านแล้วหวิวเลยค่ะ.....
5 พฤศจิกายน 2544 17:32 น. - comment id 17815
อ่านแล้วหวิวด้วยคนนึงจ้า....
5 พฤศจิกายน 2544 20:46 น. - comment id 17863
ทำไมต้องหวิว คะ อิอิ..
6 พฤศจิกายน 2544 00:43 น. - comment id 17896
ตามเพื่อนมาอ่านค่ะ เศร้าแต่กินใจนะ
7 พฤศจิกายน 2544 01:35 น. - comment id 18046
หวิว ด้วยคนจิ เอิ๊กๆ