มายา

เกียรติ กรัชกาย

  ริ้วรอยฝอยฟองละอองคลื่น
ราบรื่นโลดลิ่วปลิวไสว
สาดซัดพัดผ่านวันวารวัย
หัวใจแตกร้าวเหมือนเงาลวง
         สายลมโหมพัดสะบัดพลิ้ว
เฉื่อยฉิวผิวกายคล้ายเมืองสรวง
เย็บวูบลูบผ่านวันดับดวง
ทั้งปวงล่วงลับดับเหมือนกัน
         สำนึกตรึกตรองของดวงจิต
ผ่านชีวิตคิดอ่านของวันฝัน
ไขว่คว้าเคว้งคว้างสารพัน
แล้วฝันก็ขมขื่นเมื่อตื่นนอน
         หวังใดในโลกที่โศกเศร้า
จะเอาสิ่งไหนมาไถ่ถอน
ทับถมเถ้าฝุ่นหนุนกองฟอน
ดุจอาวรณ์อาลัยในมายา
         ภายนอกหลอกลวงดั่งห้วงเหว
ถ้าภายในแหลกเหลวก็ไร้ค่า
ภายนอกไม่จริงจังดังผ่านมา
เหลือเวลาสร้างค่าในหัวใจตน.				
comments powered by Disqus
  • มจร.รุ่น 1 นว.

    30 พฤษภาคม 2553 17:17 น. - comment id 244615

    คุณเกียรติ คุณเศร้าอีกแล้วนะ52.gif52.gif52.gif
  • รดา

    28 เมษายน 2547 16:16 น. - comment id 256162

    ค่าของใจ สร้างได้ ด้วยใจนิ่ง
    ใจจริง สร้างได้ ด้วยตัวหวัง
    จุดจากเปลว เทียนน้อย ด้อยพลัง
    แต่ก้อยัง สร้างหวัง ที่ตั้งใจ
  • tiki

    28 เมษายน 2547 18:44 น. - comment id 256272

    มาอ่านงานในฝันอันใกล้ตื่น
    อ่านทั้งคืนแล้วใจให้เปลี่ยนหา
    เปลี่ยนความฝันไม่ได้ใช้น้ำตา
    เปลี่ยนคุณค่าในวันใหม่ให้เป็นจริง
    
    ทิกิ_tiki
  • ไชชา (เจ้าเก่า)

    28 เมษายน 2547 23:01 น. - comment id 256457

    มีแต่นักกลอนมาอ่านเลยวุ้ย...อยากให้พี่ศรี..นักกรน..มาอ่านบ้างจัง 
    
    ชอบ ๆๆๆ
  • อัณณพ

    7 พฤษภาคม 2547 01:44 น. - comment id 262175

    คุณแต่งดี ทำให้เห็นภาพ และนึกตามได้เสมอ*.*ขอบอกว่าชื่นชมค่ะ*.*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน