เห็นน้ำฝนหล่นหยดรดหน้าต่าง หยาดพราวพร่างพร่ามัวสลัวใส เกาะกระจกซกฉ่ำซ้ำเรื่อยไป มองอะไรลางเลือนเสมือนมัว จ้องมองฝ่าฝ้าใสในกระจก เหมือนหนึ่งรกร้างอะไรในสลัว สายฝนฉ่ำพรำไปให้หม่นมัว ดูไปทั่วทุกแห่งไม่แห้งเลย ดั่งตาฉันพลันพร่าคราร้องไห้ น้ำตาใส่สลัวมองต้องวางเฉย แสนสับสนจนปัญญายากฝ่าเลย ใยเธอเอ่ยเอื้อนคำย้ำจากลา ฉันเหม่อมองจ้องหน้าต่างตรงข้างห้อง หยดฝนนองแนบกระจกเปียกซกหนา เบิ่งอะไรไม่เห็นเขม่นตา มัวใบหน้าน้ำใสหยาดไหลนอง 28 เมษายน 2547
นกตะวัน 28 เม.ย. 2547 14:56 น. - ID 52290 
577
3
0
28 เมษายน 2547 15:56 น. - comment id 256137
น้ำใสใสไหลจากตาในครานี้ เหมือนดั่งมีน้ำฝนตกตรงหน้า ไม่มีสิทธิ์จะสดชื่นรื่นอุรา เพราะน้ำตาท่วมหน้าคราไหลนอง *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
28 เมษายน 2547 20:36 น. - comment id 256348
เพราะมากเลยค่ะพี่นกตะวัน มาทักทายนะค๊า*-* ** ^__________________^ **
28 เมษายน 2547 20:47 น. - comment id 256361
เพราะมากๆเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
