เพราะคิดถึงจึงนั่งพิงหลังเพ้อ พบกับเธออีกทีจะดีไหม แต่ไม่รู้พธูฉันนั้นคือใคร อยู่ที่ไหนในนอกไม่บอกมา ฉันพบเจอเธอนั้นเมื่อวันก่อน ช่างเร่าร้อนเร่งเร้าให้เข้าหา พูดกับเธอเผลอไผลได้เวลา นานแล้วหนาเธอหนีผลีผลามตัว จนวันหนึ่งจึงรู้คู่ที่ฝัน เธอผูกพันเพื่อนใจใคร่ทูนหัว เขาหล่อล่ำซ้ำหนุ่มทุ่มสุดตัว คอยพันพัวพลอดพร่ำทุกค่ำคืน จึงต้องนั่งลำพังไปได้แต่คิด ยากจะบิดเบือนใจให้คอยฝืน ใยต้องคิดติดใจให้กล้ำกลืน ทุกวันคืนคอยเขาไม่เข้าที 28 เมษายน 2547
28 เมษายน 2547 10:45 น. - comment id 255893
มันคือเรื่องจริง ที่ผมเคยเจอ .....โดนใจ.......
28 เมษายน 2547 11:39 น. - comment id 255930
โห...เจองี้ก็เศร้าซิคะพี่ **เป็นกำลังใจให้นะคะ
28 เมษายน 2547 12:59 น. - comment id 255993
รักแรกพบประสบพักตร์ พอทายทักตรึงจิตคะนึงหา กล้าหน่อยสิเจ้าหัวใจในอุรา ถึงมีคู่เคียงมา..รอเวลา .. เข้าพาที อิอิ
28 เมษายน 2547 13:11 น. - comment id 256014
เศร้ามากนัก หักใจ ไว้บางน๊ะ โปรดลดละ ปล่อยวาง ช่างมันหน่อย เค้าไปดี มีสุข อย่ามัวคอย เดี๋ยวหนุ่มน้อย หายไป จะแก่นา แวะมาทักทายพี่ทีค่ะ
28 เมษายน 2547 15:01 น. - comment id 256087
เขามีคู่เคียงข้างช่างสุขยิ่ง ในขณะเราแอบอิงได้แค่เพ้อ เขาใกล้ชิดพบปะและพบเจอ แต่เราเก้อรอเขาเฝ้าห่วงใย *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
28 เมษายน 2547 17:08 น. - comment id 256202
ว้า...ยังงี้ก็อกหักแย่สิค่ะ... ไม่เป็นไรค่ะ...เป็นกำลังใจให้นะคะ... สักวันต้องเจอคู่แท้ของเราแน่ๆ เชื่อสิ..อิๆๆๆ
28 เมษายน 2547 17:28 น. - comment id 256221
ดาหลามาเยี่ยมชมผลงานนะคะ...ไพเราะมากค่ะ.... มีกำลังใจยิ้มได้แล้วเจ้าค่ะ... ขอให้คุณนกตะวันมีความสุขมากๆนะเจ้าคะ...