วันคืนที่ปวดร้าว เพราะใครบางคนไม่อยู่ที่นี่ มีเพียงฉันกับความเหงา เดิมเดิม คนเดียวเท่านั้น ในราตรีที่มืดมิด เงียบสงัด จิตใจที่หดหู่ ท้อแท้จริงจริง ในยามไม่มีใครบางคน เช่นนี้ หากโลกเป็นแหล่งพักพิงสุดท้าย ฉันคงรู้สึกผิด ที่ไม่ยอมให้ใครบางคน ได้พบหน้า ยามคิดถึง ในอดีตอันยาวนาน ฉันเป็นได้ทุกทุกสิ่ง ที่เธอต้องการ ให้ฉันเป็น เป็นเพื่อน คนคุ้นเคย หรือเพียงแค่คนเคยรู้จักคนหนึ่ง ไม่มีอะไรลึกซึ้งมากมาย ปัจจุบันฉันก็ยังเป็น อย่างที่เธอต้องการให้เป็น สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่อาจทำใจได้ นั่นคือ คำลวง! เพราะฉันและเธอ ต่างก็ได้รับบทเรียน ที่ต่างคนมอบให้กันและกัน ในยามจากกัน ครั้งนั้น ฉันจึงมาหาเธอ เพื่อพบและบอก ในสิ่งที่ต้องการจะบอก ฉันยังเป็นฉันคนเดิม ไม่มีเปลี่ยนแปลง แม้แต่เวลาและใจของฉัน ที่ยังยึดมั่นต่อใครบางคน ที่ฉันเคยพบและเคยรู้จักมานาน เวลาและวันคืน คงทำให้ใครสักคนหนึ่ง คิดถึงอีกคนบ้าง แม้เพียงเสี้ยวหนึ่งในห้วงความคิดคำนึง สักกี่ร้อน กี่หนาว กี่ฝน ที่ใครสักคนจะสมหวัง กับความใฝ่ฝันที่มืดมน บนหนทางแห่งความสับสน หุบเหวแห่งความเศร้า มีไว้เพื่อคนท้อแท้ แต่สำหรับใครคนหนึ่ง มันเป็นที่หลบซ่อนความระทมทุกข์ อย่าเพิ่งหัวเราะเยาะ เพราะสักวัน ใครบางคนก็คงได้ลิ้มลอง ความผิดหวังเช่นฉันบ้าง อรินครับ
27 เมษายน 2547 21:53 น. - comment id 255679
แปลกค่ะ มาตอบไปรอบไม่เห็นมีคำตอบเหรอคะ
28 เมษายน 2547 00:27 น. - comment id 255770
อืม นะ อย่าเป็นทีของเสือหล่ะนะ อิอิ
1 พฤษภาคม 2547 09:15 น. - comment id 257909
เพียงแต่ผู้น้อยด้อยถ่อยปัญญา ไม่กล้าเอ่ยวจีใดใด กรุณาชี้แนะและแนะนำ จะจดจำซึ้งในจิตนิจนิรันดร์
29 มิถุนายน 2547 14:10 น. - comment id 283071
ให้ดวงดาวเป็นเพื่อนยามที่เราเหงา