ตกกี่ชั้นโตไม่เคยไหวหวั่น ยังมาเรียนทุกวันไม่ขาดคร้าน แม้ใครต่างชมโตว่าบ่เอาถ่าน โตยังยิ้มบานยอมรับไม่ระอา มันเหนื่อยนักโตก็พักไม่หนักหนา ฟุบลงหลับให้ตำราเดินเข้าฝัน มานีมานะปิติชื่นชีวัน เจ้าแก่พัลวันหอมแกล้มชูใจ ตื่นจากฝันโตคิดเห็นแค่ไข่ไก่ ตอนเช้าแม่ใส่มาเป็นกับข้าว ใกล้เที่ยงท้องโตมันหิวตาเป็นดาว ระยิบระยับแวววาวเต็มห้องเรียน คุณครูครับโตอยากจะพากเพียร แต่เมื่อเขียนเรี่ยวแรงโตก็หดหาย ครูครับขอพักกินข้าวให้สบาย แล้วตอนบ่ายค่อยมาเรียนดีไหมครู ใช่ว่าโตขี้เกียจไม่อยากเรียนรู้ แต่ทุกเช้าตรูต้องตอนวัวไปลาม จึงมาเรียนสายหิวข้าวในทุกยาม เพราะข้าวสักชามตกท้องยังไม่มี เห็นใจโตเถอะครับคุณครูคนดี กลับบ้านจะท่องมานีให้ขึ้นใจ มาเรียนนั่งหน้าไม่เป็นเด็กเหลวไหล ครูปล่อยโตไปกินข้าวนะครับครู
วิจิตร ภู่เงิน 27 เม.ย. 2547 16:26 น. - ID 52233 
861
6
0
27 เมษายน 2547 19:57 น. - comment id 255572
น่ารักจริงๆจริง เด็กชายโตนะครับ
27 เมษายน 2547 20:00 น. - comment id 255575
หัดโกหกตั้งแต่เด็กยังเล็กนัก แล้วโตขึ้นจะนำชักใครหละนี่ อย่างนี้ต้องทำโทษเจ้าเพื่อนซี้ ที่คอยชี้ช่องทางอย่างวิจิตรไง *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆเลยค่ะ แต่เออย่านี้ต้องทำโทษแล้วนะค่ะ อิอิ*-*
27 เมษายน 2547 21:35 น. - comment id 255668
อ๋อโตแต่ตัว.... วิจิตร...เขียนบทละครได้นะนิ
27 เมษายน 2547 23:01 น. - comment id 255714
หน้าส่วนตัว
เขียนได้ดีน้องง่ายๆเรียบๆแต่ได้ใจความนะ อย่างบทละครที่น้องว่าเขียนได้นะพี่เชื่อจ๊ะ เพราะบทละครทีเห็นมักจะง่ายเรียบๆเร้าใจมักจะได้รับความนิยมคนดูนะ อย่างเช่นพวกภาษาชาวตลาด บ้านสลัมฯเป็นต้น มักจะได้รับความนิยมมากกว่าละครแบบผู้ดีใช้คำพูดบางครั้งฟังไม่รู้เรื่องเลยล่ะ หัดเข้าไว้อีกอย่างไม่นานคงจะได้เป็นผู้กำกับหนังละคร ขออวยพรจ๊ะ
แก้วประเสริฐ.
28 เมษายน 2547 08:16 น. - comment id 255864
สงสัยคนแต่งกลอนเนี่ย จะเป็นเด็กชายโตเสียเองนา แค่สงสัยนะคะไม่ได้ตู่ คุณวิจิตรเจ้าคะ มัทแวะมาทักทายแล้ว เมื่อคืนไม่ได้แซว เพราะใยแก้วมันด่าวดาว ฝนตกฟ้าฝ่าเปรี้ยง มัทตกเตียงไปหลายวา ก็คนมันกลัวฟ้า ตื่นขึ้นมาก็สายแล้ว เข้ามาแซวได้เท่านี้ คงสุขดี ใช่หรือเปล่า อย่าลืมลงเรื่องราว ให้สาว ๆ เขาอ่านกัน แวะมาแล้วน๊ะ
28 เมษายน 2547 13:40 น. - comment id 256024
^____________^ ทักทายค่ะ
28 เมษายน 2547 15:59 น. - comment id 256142
***ขอบคุณคุณทิกิมากครับ ***คุณผู้หยิงไร้เงาจะทำโทษโตหรอครับ .. วิจิตรไม่ยอมหรอ .. โตเป็นเพื่อนวิจิตรเสมอ .. โตอยู่ข้างๆวิจิตร .. โตไม่เคยอยู่ข้างเพื่อน .. ข้างคุณครู .. หรืออยู่ข้างพ่อ .. แม้เวลาที่วิจิตรทำผิดก็ตามที ***ขอบคุณน้ำมากครับ วิจิตรเพียงอยากให้คนอ่านมีความสุขไปกับวิจิตร แค่นี้ครับที่วิจิตรต้องการ ***คุณพี่แก้วประเสร็ฐเขียนได้ดีน้องง่ายๆเรียบๆแต่ได้ใจความนะ อย่างบทละครที่น้องว่าเขียนได้นะพี่เชื่อจ๊ะ เพราะบทละครทีเห็นมักจะง่ายเรียบๆเร้าใจมักจะได้รับความนิยมคนดูนะ อย่างเช่นพวกภาษาชาวตลาด บ้านสลัมฯเป็นต้น มักจะได้รับความนิยมมากกว่าละครแบบผู้ดีใช้คำพูดบางครั้งฟังไม่รู้เรื่องเลยล่ะ หัดเข้าไว้อีกอย่างไม่นานคงจะได้เป็นผู้กำกับหนังละคร ขออวยพรจ๊ะ ขอบคุณพี่มากๆครับเป็นคนอวยพรที่ทำให้รู้สึกดีมากๆครับ พี่เข้าใจวิจตรมาเลย .. เข้าใจอย่างที่วิจิตรคิด .. ที่วิจิตรวิจิตรหวังเพียงว่าคนอ่านจะเข้าใจ มันเป็นเรื่องยากเหมือนกันนะครับที่คนอ่านจะมีจิตนาการตามกวีไปได้ วิจิตรอ่านบทกลอท วิจิตรก็รู้ว่ามันเพราะนะ แต่บางครั้งวิจิตรก็ไม่รู้ผู้เขียนสื่อถึงอะไร .. เขียนยัง .. มันเป็นปรัญญาเกินกำลังคนอ่านวิจิตรว่า ครับ ***ขอบคุณคุณมัดหมี่มากครับ ***ขอบคุณพาฝันครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
