อยู่ฟังคำอ้อนวอน ว่าเธอขอก้าวล่วงหน้าไปก่อน..ไปกับเขา ทิ้งมันไว้ สองหัวใจ คำว่าเรา ให้รักเป็นเพียงนิยายเรื่องเก่าไว้เล่าขานกับหัวใจ เธอนึกเอาเองหรือเปล่าว่าฉันเข้มแข็ง หากโดนเขาแย่ง ฉันก็ยังแกร่ง..ฉันก็ยังไหว จึงมาขอ..โดยไม่รั้งรอสายใย เหมือนนึกจะไปก็ไป ดั่งสายลม
26 เมษายน 2547 15:44 น. - comment id 254564
ไม่ทะแม่งอ่ะคะ บทกลอนไพเราะ ติดนิดนึงน่าจะต่อให้ยาวกว่านี้จะได้มีบทจบไงคะ
26 เมษายน 2547 17:13 น. - comment id 254653
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เศร้าจัง
26 เมษายน 2547 17:25 น. - comment id 254673
เศร้าและเพราะมากมายค่ะ
26 เมษายน 2547 17:58 น. - comment id 254708
กลอนเพราะ จังค่ะ มาเป็นกำลังใจ ให้ นะค่ะ
27 เมษายน 2547 15:37 น. - comment id 255393
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หนึ่ง แวะมาทักทายนะ ^_____^ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
28 เมษายน 2547 20:32 น. - comment id 256345
ขอบคุณทุกคำติชมจ้า...........