...เธอกลับมาทำไม รู้บ้างไหมใครร้าวราน เรื่องราวเมื่อวันวาน ยากประสานเจือจานใจ พบกันพลันยิ้มเจื่อน เพียงกลบเกลื่อนเฝื่อนภายใน หน้าที่คืออะไร ทนทำไปไม่ว่ากัน จบแล้วเรื่องวันเก่า เรื่องของเรา เศร้า-สุข-ฝัน เลือกตัดขจัดฉัน ทนกัดฟันรั้นสู้มา แผลเก่าเฝ้าจะลบ เพียงอยากจบพบเพื่อลา สี่ปีหนีกลับมา เพื่อบอกว่าผิดพลาดไป ปริญญาข้าได้รับ ทุกข์ประทับกับรอยใจ เกียรติยศตรมไหม้ พอแล้วใจไม่ต่อโท..
25 เมษายน 2547 22:48 น. - comment id 254166
อือ..เข้าใจคิดแฮะ...
26 เมษายน 2547 00:24 น. - comment id 254203
โอ้โอ้แม่เพื่อนหญิง ใจจริงหยิ่งยะโส ไม่ชอบใครอวดโต วางตัวโก้ที่ทิ้งเรา ใจรักยังแปรผัน ถึงวันนั้นเธอแสนเศร้า เรื่องจริงคิดเป็นเงา อย่าโศกเศร้าโอ้เพื่อนยา. แก้วประเสริฐ. ทำใจเถอะนะคิดว่าเป็นเงาที่ผ่านมาเท่านั้นนะ
26 เมษายน 2547 09:44 น. - comment id 254294
แค่สี่ปีนี้ก็ปวดแสนรวดร้าว อย่าได้ก้าวเกินกว่านี้ขอทีฝัน เก็บความหวังของเธอไว้ในใจพลัน เก็บรักนั้นที่เจ็บเหลือเพื่อเธอเอง ทิกิ_tiki งานเขียนดีเช่นเดิมค่ะ คุณ กุ้งหนามแดงคะ
26 เมษายน 2547 15:08 น. - comment id 254528
อิอิ ใช่คะ งานเขียนเนี่ยเข้าใจแต่งมาก ๆชอบค่ะ
26 เมษายน 2547 16:38 น. - comment id 254634
คำตอบ...มอบให้คุณ:... 1) คุณ: fatima ขอบคุณค่ะ .............................................................. 2) คุณ: แก้วประเสริฐ: ใจจริงก็ยังเจ็บ ยังหนาวเหน็บอยู่ข้างใน แสร้งทำทั้งหวั่นไหว เพียงทำใจไปวันวัน *ขอบคุณค่ะคุณแก้ว ที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ* .................................................................... 3) คุณtiki: แค่สี่ปีที่ร้าง ถูกทิ้งขว้างยังไม่พอ ยังกลับมางอนง้อ มันเพียงพอเกินต่อใจ *ขอบคุณค่ะ ที่แวะเยี่ยมชมผลงานสม่ำเสมอ* .................................................................... 4) คุณตฤณ: ยินดีค่ะที่ชอบ ขอบคุณที่แวะเยี่ยมชมค่ะ .................................................................... ..ขอบคุณทุกท่านที่แวะให้กำลังใจ...ทั้งที่แปะและไม่แปะ..อิอิ.. ...