อย่าพาเธอไปจากฉัน

ปะการังสีเงิน

เธอนอนหลับ พักกาย  ดูเป็นสุข
คนที่ทุกข์ คือฉัน รู้บ้างไหม
คำสัญญา ตอกย้ำ ให้ปวดใจ
เธออยู่ใกล้ ใยเหมือน ไกลทุกที
	โปรดเถิดหนา อย่าพา เธอไกลจาก
	โปรดอย่าพลาก เราสอง สุดหน่ายหนี
	ฉันขอใช้ เวลา ที่ฉันมี
	แบ่งชีวี นี้ให้ แทนเธอไป
หากเธอจาก คงไม่ อาจทนอยู่
ฉันไม่รู้ จะอยู่ เพื่อสิ่งไหน
เพราะเธอคือ ความหวัง ของหัวใจ
ขาดเธอไป ให้อยู่ เพื่อใครกัน
	ชีวิตฉัน มีเธอ คอยเฝ้าปลอบ
	เธอนั้นมอบ แต่สิ่ง ที่สุขสันต์
	หากจะมี วันที่ ไม่พบกัน
	ชีวิตฉัน นั้นคง หมดอาลัย
หากว่าฟ้า ต้องการ ตัวเธอมาก
ได้โปรดลาก ฉันไป ด้วยได้ไหม
อย่าได้ทำ ให้เรา ต้องห่างไกล
ไม่เสียใจ แค่ให้ ฉันใกล้เธอ				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน