..คิดถึง..มามี้..

rain..

   ทุกครั้ง..ที่มี้ใกล้...
ไม่รู้..มัย?   เรน...ต้องแกล้ง...
  ทำไม่สน.. ไม่ง้อ.. ไม่ชี้แจง....
จะตะแบง..แย้งมี้... ทุกเรื่องราว...
      ตอนที่..มี้..กลับไป....
ร้องไห้...  สับสน..เหง๊า ..เหงา..
  อยากให้..มี้กอด..เบาๆ....
เหมือนวันเก่า... ที่เรา..คือ..คนสำคัญ...
     ..มัย? ร่า.. ต้องแย้ง.ในส่วนลึก....
  มัย? ...เรนไม่นึก..  ว่ามี้..มีงานต้องทำ...
   ก็..  ไม่รู้..เรน...มัย ?  รั้น ..
  จริงนั้น..  .ฝัน...มี้..อยู่ใกล้....
         ..วันหยุด..พักผ่อน....
   อยากให้..มี้  นอน...บ้านหลังใหญ่...
       ขอ..มี้..แค่เข้าใจ....
  บอกเรน.อีกครั้ง...ได้มั้ย.. 
   เวลา..ที่ได้..  มี้ให้..ใคร..กัน ฮึ!..
       เรน..รักมี้....ที่สุด....
 สัญญาจะหยุด...  ก่อกวน...
    และ....จะไม่..ป่วน.... 
 แค่กวน...มี้..ตรงนี้...เท่าน้าน..น...
  ก็แค่..  อยากให้มี้...
   สนใจ..เรนบ้าง......
 หมอนข้าง....ขอคืนระกาน..
       เรนสัญญา..เร็วพลัน....
   พี่ทิกิ..นั้นไง...  เป็นพยาน...
      โปรดคืน..ของ..ให้เรน....
  แล้วจะเห็น.. เรน...หว๊าน..หวาน..  
         ให้มี้..ใจดี  น๊าน.นาน..
  ทิ้งงาน..ดู การบ้าน ...ให้เรน..น๊า..อิอิอิ..
      
   ซาหรุบว่า ...เรนโป้ง ..เพราะไม่มีใคร ตรวจการบ้าน นะคะ...
    ครั้งหนึ่ง เรนจำได้.. 
 ความรู้สึก ที่เคย..อ้างว้าง  โศกเศร้า  ..
      เรน....สูญเสีย คุณพ่อ  ..
   เรนใช้ ความฝัน..  และจินตนาการ ..
 ก้าวผ่าน   ความรู้สึก ..ที่ว่างเปล่า ..อันนั้น..มาได้ ..
  ขอพื้นที่ ..ตรงนี้ .. ให้เรน..ได้เขียน..อย่างอิสระ..
      ..ใน ..ฝัน ..และจินตนาการ...
   ของ ..เด็กหญิง ..เรนจัง...นะคะ..
         ...