เหมือนว่าเธอ ยังยืน อยู่ตรงนึ้ ทุกนาที เหมือนมี เธอเสมอ ทุกมุมมอง ของห้อง เหมือนพบเจอ ยังเห็นเธอ เดินอยู่ เช่นวันวาน รักของเรา ฉันนั้น ยังจำอยู่ ยังรับรู้ รักนี้ ที่แสนหวาน รักยิ่งใหญ่ หวานชื่น ดั่งน้ำตาล ช่างซึ้งปาน เป็นเหมือน ลมหายใจ มีเพียงหนึ่ง เรื่องเดียว ที่อยากรู้ ฟ้ามองดู เรารัก กันบ้างไหม ใยต้องพลาก เธอลา จากฉันไกล ทิ้งฉันไว้ ให้จำ เพียงลำพัง เฝ้ามองเธอ แน่นิ่ง ราวนอนหลับ เธอไม่กลับ มาสาน ต่อความหวัง น้ำตาริน ใจล้า หมดกำลัง หมดพลัง และหวัง ที่รอคอย ฉันล้มลง ตรงนี้ ข้างเธออยู่ ยังเฝ้าดู เธออยู่ ที่รักจ๋า ไม่มีแม้ คำพูด เสียงร่ำลา หลับเถิดหนา ไม่ช้า คงพบกัน อย่ากังวล ถึงสิ่ง ที่คาอยู่ ฉันนั้นรู้ ถึงเรื่อง ที่เธอฝัน จากวันนี้ จะขอ สานต่อมัน เมื่อเจอกัน เธอนั้น คงภูมิใจ สิ่งสุดท้าย ที่ฉัน นั้นทำได้ ขออยู่ใกล้ มองดู เธอหลับไหล แม้ร่างนั้น มลาย จางหายไป แต่หัวใจ มีไว้ ให้เพียงเธอ อย่ากังวล เรื่องใด เลยคนดี ต่อจากนี้ รู้ดี อยู่เสมอ จะเข้มแข็ง อดทน ทำเพื่อเธอ คงได้เจอ เธออีก ในไม่นาน
24 เมษายน 2547 22:25 น. - comment id 253655
นี่คงเป็นสิ่งเดียว เวลาที่คนรักจากเราไป นั่นคือนอกเหนือจากความเศร้าแล้ว สิ่งที่เค้าฝัน หากแม้เราสามารถที่จะทำได้ เค้าคงภูมิใจที่ฝันนั้นเป็นจริง ด้วยน้ำมือของคนที่รัก อย่าท้อแท้จนลืมฝันหรือความหวังของเค้าเสียหละ
25 เมษายน 2547 02:01 น. - comment id 253712
หวานซึ้งตรึงใจในบทกลอน คำเว้าวอนอ้อนรักสลักใจ เป็นใคร ๆ ก็ต้องหลงไหล อย่าจากไปได้ไหม คนดี แต่งได่ดีนะ
25 เมษายน 2547 19:50 น. - comment id 254061
T_T เศร้าปนซึ้ง....ทึ่งในฝีมือค่ะ เพราะมาก
26 เมษายน 2547 21:16 น. - comment id 254822
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากๆ ทั้งแม่จิตร และก็พาฝัน ขอบคุณที่ให้กำลังใจกัน