ต้นไม้เพื่อนรัก

แก้วประเสริฐ

          ท้องฟ้าใสไร้เมฆาฟ้ากระจ่าง
ตะวันร้างไร้เนื้อคู่บดบังแสง
จึงเจิดจ้าฟ้าใสไร้ลมแรง
ปิดบังแสงส่องพื้นพสุธา

          ต้นหญ้าใบไม้พาให้เหี่ยวแห้ง
พื้นดินแล้งแห้งน้ำสุดโหยหา
น้ำตาหล่นฟกช้ำข้างในอุรา
เหล่าชาวนาทั้งหลายให้อกตรม

          คิดถึงเพื่อนเมื่อครั้งยังเรียนอยู่
เขาเรียนรู้ดูเก่งอย่างเหมาะสม
โดยเฉพาะด้านเกษตรเป็นอารมณ์
เพราะเป็นคนที่มาจากท้องไร่นา

          เขาสอนเราให้รู้เป็นครูสอน
แล้วฝึกตอนลงต้นไม้ให้แก่กล้า
จะทำอย่างไรไม้จึงได้ดูงามตา
แล้วนำพามาให้ชมยังบ้านเรือน

          เป็นท้องทุ่งนาข้าวกล้าแตกไสว
เขียวกระจายคล้ายพรมไม่มีเหมือน
มันช่างสวยสดงดงามหัวใจเลือน
จนลืมเตือนเพื่อนยาช่วยพาเดิน

          ข้างบ้านเขาเพาะปลูกไม้เป็นแปลงสวน
ล้วนพริกข่าตะไคร้กระเพราน่าสรรเสริญ
อีกมะกรูดผักกาดเขียวล้วนนำพาให้เจริญ
อาหารเพลินเป็นผักจิ้มแกงไตปลา

          บัดนี้เล่าตะวันฉายฟ้าใสให้พิโรธ
แสงแดดโกรธความร้อนเป็นหนักหนา
พิรุณเอ๋ยเคยเห็นท่านช่วยตลอดมา
ไม่นำพามาช่วยเพื่อนรักให้หายเคือง

          ป่านฉะนี้ท้องทุ่งนาแห้งแยกแตก
ต้นไม้แยกแห้งเฉาไม่เป็นเรื่อง
ภาพอดีตเก่าเก่าเล่าที่ต่อเนือง
ไม่ได้เรื่องเหมือนเมื่อครั้งได้มาชม

          แหงนมองฟ้าพาใจให้สุดถอน
อยากจะวอนคนทำอะไรให้เหมาะสม
อันป่าไม้มากมีเคยทำให้ได้ภิรมย์
แสนรื่นรมย์ฝนมาพาใจให้เพลิดเพลิน

          ด้วยต้นไม้นั้นหนอห่อหุ้มอุ้มน้ำอยู่
แสนเชิดชูอากาศเยือกเย็นสุดสรรเสริญ
คนทั้งหลายคิดจะทำอะไรจิตใจย่อมเจริญ
จะเดินเหินไม่ต้องหนีร้อนเข้าห้องแอร์

          อีกทั้งยังช่วยงานในด้านเศรษฐกิจ
ประกอบกิจในด้านเกษตรไม่ตายแน่
ไทยเราเก่งในด้านเกษตรกรไม่ผันแปร
ที่แน่ๆไม่วิ่งหนีแป้นเข้ามาอยู่สู่ในเมือง

          ขอกราบไหว้วอนคนไทยในทั้งชาติ
มาช่วยประสาทวิชาต้นไม้ให้ต่อเนื่อง
แนะนำคนช่วยปลูกต้นไม้อยู่เนืองเนือง
ประสานเมืองเจริญไม้ใหญ่หลายหลากพันธุ์

          เมืองไทยหายร้อนแน่เป็นเช่นนี้
ประชาชีไม่บ้ากันจนวิ่งพล่าน
ฟ้าฝนย่อมตกถูกต้องตามฤดูกาล
อย่าระรานตัดไม้ไทยเราก็เจริญ.

                        แก้วประเสริฐ.