อยู่ทำไม..เมื่อใจสิ้น

เพชรพรรณราย

บนเส้นทางมรสุมรุมชีวิต
กร่อนดวงจิตริดรอนผ่อนความหวัง
จากความเพียรเปลี่ยนเป็นท้อหนอกำลัง
สิ้นกำลังจะตั้งใจให้กลับคืน
                 ทุกย่างก้าวร้าวรวดด้วยปวดแท้
มิอาจแก้แก่ปัญหาพาขมขื่น
สิ้นเรี่ยวแรงจะแข่งขันผันลุกยืน
สุดกล้ำกลืนฝืนความทุกข์ท้อชีวี
               
               ทางไหนเล่าที่เราเดินเผชิญนั้น
จะถึงวันอันสมอารมณ์นี่
หากแต่พลาดอานาถจริงสิ่งที่มี
ทุกวิถีที่ก้าวไปให้ทุกข์ตรม
              
              จากที่วาดประกาศไว้ในลิขิต
ด้วยชีวิตอุทิศให้ได้สุขสม
แต่วันนี้ที่รู้อยู่คู่อารมณ์
เจ็บระบมจมกับแผลที่กรีดใจ
                อยู่เหมือนตายกายรอดับนับวันสิ้น
ทุกข์กัดกินสิ้นรู้สึกตรึกตรองได้
เหมือนโลกนี้ไม่มีแล้วจะแคล้วไป
รอจากไปให้จบสิ้นไปเสียที				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    23 เมษายน 2547 22:19 น. - comment id 253092

    :) มาให้กำลังใจค่ะ
  • ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน

    26 เมษายน 2547 15:11 น. - comment id 254533

    เพราะมากค่ะ 
    สื่อความหมาย ได้ดีค่ะ
    
    แวะมาชม ค่ะ
  • ราชิกา

    1 พฤษภาคม 2547 12:47 น. - comment id 258019

    ขอเป็นกำลังใจให้กันนะคะ...ชีวิตต้องสู้ค่ะ..จึงจะชนะ...
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน