หวลย้อนกลับมาอาศัยบ้านไพรพฤกษ์ ได้ระลึกถึงความหลังเมื่อครั้งหวาน นอนหนุนตักนับดวงดาวทุกวันวาร สุขใดปานแสนชุ่มชื่นรื่นอุรา ใช้เสียงขลุ่ยแทนสุราพาใจฉ่ำ ใช้ลำนำกลอนแสนหวานแทนภักษา ใช้ความรักจากผองเพิ่อนแทนโซดา น้ำแข็งมาจากน้ำใจเหล่าเพื่อนเกลอ
23 เมษายน 2547 13:18 น. - comment id 252734
มาอ่านงาน กลับบ้านป่า
23 เมษายน 2547 13:30 น. - comment id 252741
วิมานดินวิมานฝันสวรรค์หวาน เดือนตระการดาวไสวในคืนนี้ อุ่นอ้อมกอดออดอ้อนรักนะคนดี กลิ่นราตรีพวงพะยอมหอมลมรัก จะกี่คืนกี่วันกับโลกร้อน คืนมาอ้อนคืนมาฝันวันแน่นหนัก มีน้ำใจมะลิใสรินรอรับ อ้อมใจภักดิ์รอรับขวัญวันคืนเรือน ด้วยระลึกถึงนะคะ
23 เมษายน 2547 14:26 น. - comment id 252790
ณ บ้านสวน...ผู้หนึ่งครวญถึงความหลัง สุขทุกครั้งในภวังค์วันวารหวาน เคยหนุนตักนับดาวพราวสะคราญ คืนผันผ่านยังซึ้งตรึงจิตใจ หากบัดนี้เคว้งคว้างร้างคู่คิด พรหมลิขิตกำหนดกฏเกณฑ์ใส่ จำพลัดพรากยอดหญิงมิ่งหทัย เกินคว้าไขว่โอบกอดพลอดดุจเดิม กลับมาเยือนบ้านไพรคล้ายรำลึก ความรู้สึกที่หาย..ใคร่อยากเสริม มีบ้างไหมใครหนอขอต่อเติม รักพูนเพิ่มจากเคยเศร้ารวดร้าวมา จึงหยิบขลุ่ยมาเป่า..ผ่าว..ผ่าว..แผ่ว แม้นไร้แววสิ่งหวังดั่งปรารถนา เสียงขลุ่ยย้ำช้ำชอกตอกวิญญาณ์ เหมือนอุราที่เศร้าเคล้าบรรเลง ฯ ..ชมนกชมไม้ในไพรพฤกษ์ ส่วนลึกของความทรงจำที่งดงาม ..
23 เมษายน 2547 19:37 น. - comment id 253014
จากไปนาน เลยนะ พี่ ภาษายังสวยเหมือนเดิมนะ
24 เมษายน 2547 22:41 น. - comment id 253668
...สุขใดจะเปรียบปาน... เมื่อนึกถึงอดีตที่แสนหวาน ในบ้านสวน.....ที่งามตระการ.. แม้จะผ่าน....นานแสนนาน......ในดวงมาน.....ไม่เคยลืม... ..~-~...