พูดมาสิ ... ว่าเธอไม่เคยรักกัน แล้วฉันจะยอมปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้ บอกฉันมา ... ว่าไม่เหลือความทรงจำดีๆ ทุกนาทีที่ผ่านมา ... เธอต้องทน พูดมาสิ ... ว่าอยากจบทุกๆอย่าง ทุกอย่าง ... ที่เราเคยสร้างอย่างสุขล้น บอกฉัน ... ว่ารักของเรามันมืดมน อย่าปล่อยให้ฉันสับสน ... อีกต่อไป จำได้ไหม ... เรารักกันหวานชื่น ก่อนที่วันคืนจะแปรเป็นความหมองไหม้ ตั้งแต่วันที่เงาของเขาทอดมา ... จนเงาของเธอจะทอดออกไป ฉันไม่เข้าใจ ... ใยเธอเปลี่ยนไปง่ายถึงเพียงนั้น หรือฉันแค่เคย ... มีค่า ฉันมีแค่ราคา ... ซึ่งไม่อาจซื้อความคงมั่น หรือเธอคิดมาตลอด ... ว่ายังไงเราก็จบกัน ที่ผ่านมารักกับฉัน ... เพราะเงินตรา ถ้าเขาดีอย่างนางฟ้าจริง คงไม่ทำให้ใครต้องถูกทิ้ง ... อย่างไร้ค่า คงไม่แย่งเธอไปจากฉัน ... คงไม่ผ่านเข้ามา และฉันก็คงไม่มีน้ำตา ... เช่นนี้
22 เมษายน 2547 09:53 น. - comment id 251982
มีเขาแล้วฉันถูกทิ้ง นางฟ้าของเธอที่จริง ~ใจร้าย~
22 เมษายน 2547 10:30 น. - comment id 252016
โห แต่งได้เพราะมากมายเลยค่ะ กระแทกอารมณ์ปลาวาฬอย่างรุนแรง ปลาวาฬมาทักทายนะคะ
22 เมษายน 2547 10:38 น. - comment id 252021
สิบคำถาม..ที่ต้องการถามใครบางคน อาจจะดูสับสนหวั่นไหว มีคำถามในหัวใจอีกมากมาย แต่ก้อไม่กล้าถามคนไกลสายตา เพียงเพราะไม่ต้องการปวดร้าว กลัวหัวใจจะหมองเศร้าหนักหนา คำถามนี้จะเก็บไว้..ไม่เผยออกมา เป็น..สิบคำถาม..ที่ต้องการถามหนักหนา.. ...แต่ใจไม่กล้าพอ.... ขอบคุณนะครับที่แวะเข้าไปวิจารณ์กลอนเมก เมกจะคอยเฝ้าติดตามผลงานของคุณ และจะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ เมก
22 เมษายน 2547 13:54 น. - comment id 252149
ถ้าเขาไม่มีค่า ก็อย่าเสียน้ำตาให้ไป... กลอนเพราะและน่ารักจังเลยนะคะ แวะมาทักทายคะ
22 เมษายน 2547 14:36 น. - comment id 252179
กลอนเกือบจะดี เสียแต่การวางคำยังไม่ได้จังหวะ อ่านแล้วไม่รื่น เสียงสูง-ต่ำด้วย แต่ด้วยรวมถือว่าดีเลยล่ะ