.......เคว้งคว้าง...บนทางสายเปลี่ยว เดินเดี่ยว...ท่ามกลางฝูงชน อ้างว้าง....มากมาย...เหลือล้น เวียนวน...ความเหงา...เศร้านัก..... .....เมื่อเวลา..ผ่านไป จึงได้.รับรู้และประจักษ์ หัวใจเธอไม่เคยมี......ความรัก แค่หยุดแวะทัก....แล้วจากลา..... .....~-~......
21 เมษายน 2547 22:58 น. - comment id 251814
ความว้าเหว่ภายในกายและจิต ทำให้คิดเป็นไปได้หลายอย่าง เขาอาจรักทักเรารีบเดินทาง แต่กระนั้นคงจะหันกลับมาเยือน แก้วประเสริฐ. ความหมายไพเราะดีมากครับ
21 เมษายน 2547 23:04 น. - comment id 251818
...สวัสดีค่ะ.... ..ความว้าเหว่.ภายในหทัยนี้ ยังแอบมี..*เขา*ซ่อน..ใจอ่อนไหว กลัวนักหนา..กลัวความจริง..กลัวทิ้งไป จะอยู่ได้..อย่างไรยังไม่รู้.... ..~-~..
21 เมษายน 2547 23:12 น. - comment id 251825
แสนเสียดายสุดสวาทอนาถนัก กลัวช้ำนักใจให้คำนึงนึกสงสัย เพราะใจรักชักหึงหวงเป็นยองใย ว่าจะมีใครมาพรากรักจากอกเรา......อิอิ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2547 23:16 น. - comment id 251827
ขออารมย์นี้เป็นฉากหนังได้เลยนิ แจมอารมย์นะ...อิอิ เงา.............ทอด...........เหงา........คืนค่ำ อกร่ำ..........ไห้หวน........ครวญหา ย่างก้าว เดียวดาย มรรคา เว่ว้า เช่นมา ช้านาน อิอิ......เหงาเศร้า....นิ...อิอิ
21 เมษายน 2547 23:25 น. - comment id 251831
..สวัสดีค่ะ คุณน้ำ.. เงาทอด..เหงา........ทุกคืน สะอื้น..ไห้หวน...... ครวญหา คนไกล ....อยู่ไหน.. ไม่มา เหว่ว้า...เดียวดาย.. ตายทั้งเป็น.. ..ขอบคุณค่ะที่มาแจม... ..~-~..
21 เมษายน 2547 23:59 น. - comment id 251847
..คุณแก้วประเสริฐ... ...แสนเสียดายสุดสวาทอนาถหนอ ใยมาพ้อ..ครวญคนึง..ถึงใครเล่า หัวใจน้อยดวงนี้..มีแค่เงา มีแต่*เขา*..คนไกล..ใจดวงเดียว ...ส่วนท่านพี่..มาเยือน.เพื่อเตือนจิต ไม่อาจคิด..รักสอง..หรือข้องเกี่ยว หทัยนี้...มีแต่..แค่รักเดียว.. ขอโทษเชียว....ไม่อาจรัก..ภักดิ์กับใคร ...แบบว่า..ใจเดียวน่ะค่ะ...ยังไม่อัดโรเนียวจ่ายแจก....อิอิ ..~-~..
22 เมษายน 2547 00:00 น. - comment id 251848
มาคิดคำนึงพึงคิดจิตผวา โอ้กานดาแน่นรักใจชักเสียว หากคนไกลเป็นเราแน่จริงเจียว จะได้เหนี่ยวเจ้าหวนทวนกลับมา แก้วประเสริฐ.
22 เมษายน 2547 00:08 น. - comment id 251850
..คิดคำนึงพึงคิดจิตผวา ไม่อาจมาเคียงใกล้..ภายใจหมอง *เขา*อยู่ไหน.ไกลหนักหนา..ไม่มามอง แต่ใจน้อง..ยังรอ..แม้ทรมาน ..หากจะให้คนไกล..กลายเป็นพี่ คงจะมี..คนประนาม..หยามเกินต้าน รักมีเพียง...หนึ่งหนอ...ท้อดวงมาน ไม่อาจพาล...มองใคร..กลัวใจตรม.. ...~-~..
22 เมษายน 2547 00:12 น. - comment id 251854
...ขอบคุณ.. ความการุณย์ที่คุณให้ ขอบคุณจากหัวใจ... ขอบคุณมิตรไทยโพเอม.... ..ฝันดีนะคะ ราตรีสวัสดิค่ะ.. ..~-~..
22 เมษายน 2547 00:16 น. - comment id 251856
ขอให้มั่นในรสรักสมดั่งคิด แม้จะผิดคิวไปไม่หม่นหมอง เพียงลองซึ่งหัวใจของเธอปอง ทดลองแน่เธอไม่รักหากผิดชาย. แก้วประเสริฐ. ลองใจเธอเล่นจ๋า....อย่าโกรธกันน๊ะจ๊ะ
22 เมษายน 2547 01:09 น. - comment id 251876
จมกับเงา ..กับเหงา เศร้างี้แหละ หอมกระแจะจันทร์ไหน บอกไปสิ ไกลปานว่า..ร่ำกระซิกกระซิ เดียวดายติตัวตน...หม่นฉะนี้..น่ะน๊าาา ู..^_^
22 เมษายน 2547 06:32 น. - comment id 251912
เศร้าจัง..คะ.. พี่พลอ... บทกวี.. ที่บ่งบอก..ความเหงา... ..ไพเราะ..มากเลยคะ... เรน..แวะมา.. ยิ้ม..สวยๆ.. ให้พี่สาว..นะคะ..
22 เมษายน 2547 10:36 น. - comment id 252019
..สวัสดีค่ะ..คุณ rd ..จมกับเงา.ความเหงา..ก็เศร้าแล้ว หาก..รู้แกว...บอกไป..ก็ใช่ว่า อ้อนฝากเป็นบทกลอน.ก่อนนิทรา หาก*เขา*มา..อ่านอยู่...คงรู้ดี... ...ขอบคุณค่ะที่บอก.....บอกแล้วค่ะ..... --~-~..
22 เมษายน 2547 10:39 น. - comment id 252022
..สวัสดีค่ะ นู๋เรน.. ..ขอบคุณนะคะ ..ยิ้มสดใสจังค่ะ..... ..วันนี้คงสุขทั้งวันนนน....... กับรอยยิ้มอันสดใส ขอบคุณจาก..หัวใจ.. ยิ้มตอบให้...ด้วยไมตรี........นะคะ....... ..~-~...
22 เมษายน 2547 22:37 น. - comment id 252393
สรรพสัตว์ที่กำเนิดเกิดในภพ ถูกกำหนดให้แพร่พันธ์ตามวิสัย ปฐมบทแห่งชีวิตลิขิตไป ใช้สายใยแห่งความรักเข้าชักนำ
23 เมษายน 2547 14:58 น. - comment id 252808
..สวัสดีค่ะ.... ....สรรพสัตว์ที่กำเนิดเกิดในภพ เป็นบทจบ...แพร่พันธ์..กระนั้นหรือ ปฐมบท.แห่งชีวิตลิขิตคือ ความใคร่หรือ...ความรัก...ชักนำทาง? ...ขอบคุณค่ะ...ที่มา..กล่าวคำสอน จะได้ย้อนดูใจตน..ที่หม่นหมาง สมควรจบ..บาทบท..ปลดระวาง *รัก*คงกว้าง.มากไป..เกินใจตาม.. ..~-~..
28 เมษายน 2547 15:27 น. - comment id 256111
ความอ้างว้างอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนใกล้ชิดนั้นไม่ห่างหาย ไม่มีเคยที่จะมีใครเคียงกาย เหมือนว่าชายไม่มีรักและภักดี *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ รักและคิดถึงคุณเสมอนะค่ะ*-*
30 เมษายน 2547 11:14 น. - comment id 257311
....สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง ..ขอบคุณนะคะ ที่มา คิดถึงเช่นกันค่ะ ..~-~..