ทาสรัก

แก้วประเสริฐ

           เฝ้าคำนึงพึงพินิจคิดเรื่องรัก
ประหลาดนักรักทำลายได้ทุกสิ่ง
แต่รักยังสร้างทุกสิ่งให้เป็นจริง
โอ้ชีวินจึงพรรณนาหารักกัน

          ดุจตัวฉันนั้นแรกเริ่มไม่คิดรัก
เพราะทราบนักว่ามีรักต้องอาสัญ
ด้วยความจนหนุนเกื้อไม่จำนรรจ์
แต่กระนั้นยังอดไม่วายได้พบรัก

          เหมือนกระต่ายหมายจันทร์พร่ำเพ้อ
ให้ละเมอมองจันทร์กระสันนัก
ต้องหมองหม่นตรมใจไม่วายพัก
พบแสงจันทร์จักลอบเฝ้าชะเง้อมอง

          แม้นจะรู้นึกไปเหมือนใจจะรู้
ให้อดสูได้พบรักต้องหม่นหมอง
ทั้งรู้มากเข้าใจมากยังอดหมายปอง
เหมือนจะต้องให้หลงใหลเป็นทาสรัก

          เสมือนประหนึ่งกรรมเก่าต้องใช้หนี้
ทั้งชีวีแสนจะจนยามเมื่อพบพักตร์
ความสวยสดกริยาอรชรประเสริฐนัก
อดหลงรักเสียไม่ได้ให้ใจสุดอาวรณ์

           เมื่อพ่ายแพ้ในทุกสิ่งตามคิดไว้
แต่ฉันได้สร้างชีวิตใหม่เพราะรักสอน
สู้บากบั่นอดทนสู้ชีวิตไว้เป็นขั้นตอน
ด้วยรักสอนหากยากจนคนเขาเมิน

           พอทำได้ใจของฉันให้นึกขยาดรัก
กลัวเป็นทาสในรักมักจะได้เพียงผิวเผิน
ความสวยสดงดงามทำให้หลงในทางเดิน
แต่เผอิญบุญเก่าหนุนไว้ไม่หลงในทาสรัก.

                           แก้วประเสริฐ.