เธอโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่นะ ขณะที่คนบ้านนั้นถีบเธอออกมา เขาก็เข้าไปโอบอุ้มเธอมาโอบกอด เขารักเธอ และดูแลเธอเป็นอย่างดี แล้ววันต่อมา เขาออกไปข้างนอกกับพี่สาว แม่ของเขาเตะเธอกระเด็น เพราะเธอลักกินเศษเนื้อในครัว ที่หล่อนเตรียมทำกับข้าวสำหรับลูกชาย เธอ เป็นเพียงลูกหมา ส่วนลูกชาย หล่อนปรารถนาให้เขาเติบโตเข้มแข็ง เธอร้องเสียงหลงอยู่นาน ก่อนหลบไปครางอิ๋งอิ๋ง ในมุมหม่นหม่น เขากลับมา ถามหาหมาตัวน้อยน้อย แม่ของเขาบอกว่า มันหลบไปนอน ให้ลูกล้างมือมากินข้าว เขาไปล้างมือและมานั่งลงข้าง ๆ สำรับข้าว หมาน้อยได้กลิ่นอาหารและได้ยินเสียงของเขา วิ่งมาไม่ทันได้ดูหน้าหลัง หล่อนถีบเข้าที่ซี่โครงขวา เต็มเท้า หมาน้อยกลิ้งไปตามแรงถีบ ร้องเสียงหลง เมื่อลุกขึ้นได้ก็หลบไปหมอบอยู่ห่าง ๆ หงอย เชื่อง เซื่องซึม มองแบบหวาด ๆ มาทางเด็กน้อย เด็กชาย ขวัญใจของแม่ตาแดง เริ่มจะร้องไห้ แม่รู้ แม่เห็น แม่ปลอบ โถ ลูกชายของแม่ ต้องเข้มแข็งซิลูก แม่ลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยนและใยดี หมาน้อยแนบคางลงกับพื้นมองนางและเขา พอหมาน้อยเริ่มขยุกขยิกกัดเกาเห็บเหา นางก็เอาไม้กวาดมาฟาดตี .
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 21 เม.ย. 2547 05:37 น. - ID 51725 
1006
3
0
21 เมษายน 2547 05:39 น. - comment id 251162
ผมเขียนไว้ในนามบรรลุพร นามโนรินทร์ ในปพส. ขอบคุณครับ
21 เมษายน 2547 09:08 น. - comment id 251212
สงสารจังนะคะ เธอน่าจะมาอยู่ข้าง ๆมัท เราจะรักเธอ เหมือนอย่าง คุณเธอทั้งสามที่อยู่ที่บ้าน
21 เมษายน 2547 10:22 น. - comment id 251246
ดีครับ แต่ผมสงสารผู้หญิงวัยกลางคน จนๆ คนนั้นไม่น้อย
21 เมษายน 2547 15:54 น. - comment id 251499
ดีนะครับ .. ที่ผมไม่ได้เกิดเป็นหมา .. แต่เคยคิดนะ .. ว่าหมามันสบาย .. และเคยคิดอยากเป็น
21 เมษายน 2547 16:11 น. - comment id 251518
มัทกะพี่ก่อพงษ์ มองกันคนละมุมค่ะ จริงป่าวอะ
21 เมษายน 2547 18:50 น. - comment id 251653
สวัสดีครับคุณวิจิตร ภู่เงิน วันต่อไปมีเรื่องผมอิจฉาให้อ่านด้วยครับ จริง ๆ และคุณมัท มุมเดียวกันแหละครับ แต่ผมไม่เคยลืมมุมคนจน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
